I znowu katastrofa! Mama musi wyjechać, im dalej, tym lepiej! Na panią Romanowską spada bluszcz, a na Majkę... kuchnia. I to może nie byłby koniec świata, gdyby ciabcia nie łapała właśnie oczka w kobiercu czasu.
Na szczęście na czary zawsze można liczyć. Podobnie jak na starych i nowych magicznych znajomych (i całkiem zwyczajnego tatę). Dadzą - jak Upiór z Kartofliska - receptę na bliny ziemniaczane (i namówią do odwiązania z przywiązania). Zaproszą na ślub (zgadnijcie kto!), pokazując, że rybna dieta cud naprawdę działa. Albo jak Mimowolny Mim zdradzą tajemnicę francuskiej bążurki lub zasypią dyniowymi pomysłami jak Odwrotna Babulen?ka. Przepisy - palce lizać! I tylko za pijawki Monterowej - jak Maja - dziękujemy!
Szósty tom przygód młodziutkiej czarownicy to najprawdziwsza powieść kucharska, pełna sprawdzonych przepisów, na tyle prostych, że można będzie gotować całą rodziną. Dzieciom na pewno udzieli się Majkowa magia kuchni i radość kucharzenia. Tym bardziej że wiele tych smaków autor pamięta z dzieciństwa, bo część z nich to receptury jego babci! Ale ta książka to także rarytas dla smakoszy literatury! Nawet antytalentom kulinarnym zakręci się w głowie od nieoczekiwanych wydarzeń i czasem dosłownie odlotowych bohaterów. Marcin Szczygielski - pisarz znany z nieposkromionej wyobraźni, poczucia humoru i świetnego pióra - dzieli się swoją kolejną pasją.
Informacje dodatkowe o Co jedzą czarownice?:
Wydawnictwo: Bajka
Data wydania: 2020-11-18
Kategoria: Dla dzieci
ISBN:
Liczba stron: 264
Język oryginału: polski
Ilustracje:Magda Wosik
Kup książkę Co jedzą czarownice?
Zobacz także
Co jedzą czarownice? - opinie o książce
Poczet Królowych polskich Marcina Szczygielskiego to powieść rzeka, wyjątkowa wędrówka od przeszłości do teraźniejszości - wielowątkowa,...
Książka zdobyła Grand Prix w drugiej edycji Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren organizowanego przez Fundację ABCXXI – Cała Polska Czyta Dzieciom...
Przeczytane:2022-12-29, Ocena: 4, Przeczytałam, Mam, 2022, Przeczytaj tyle, ile masz wzrostu - edycja 2022, studia,
Jak na powieść kucharską zostało to zrobione dość zgrabnie. Autor sprytnie poprzeplatał historię zawartą w książeczce przepisami, ale... umówmy się, jest to denerwujący przerywnik, gdy się wie, że czeka na nas zwieńczenie serii i moment, w którym dowiemy się w końcu, co, gdzie i jak. Miałam trochę wrażenie zmarnowanego czasu (i coraz silniejsze przekonanie, że Szczygielski jest wege, albo aspirującym do tego :-P), ale też widziałam, że niektóre przepisy wyglądają obiecująco, więc może kiedyś wrócę do książki tylko po to, by do nich zajrzeć i coś upichcić. Wszystkim czytającym tę książeczkę życzę smacznego!