Ciała niebieskie

Ocena: 5 (2 głosów)

Ciała niebieskie to znacznie więcej niż wielowarstwowy portret rodziny.

To książka z nieznanego w Polsce nurtu "literatury wnuków".  Świeże, wręcz orzeźwiające spojrzenie na przeszłość, bolesne poszukiwanie prawdy. Odważne mierzenie się Niemki z jej niemieckością i przeszłością. Tę powieść wymienia się jako sztandarową pozycję "generacji wnuków", omawia w niemieckiej szkole i na niemieckich uczelniach, na jej temat powstają prace magisterskie i doktorskie. Freia z wiekiem nabiera podejrzeń, że w jej rodzinie zatuszowano i zepchnięto w niepamięć niejedną tajemnicę. Wydaje się, że wszystko zaczęło się w czasie wojny, owego mroźnego poranka, gdy babka bohaterki planowała ucieczkę z Prus Zachodnich na jednym z ostatnich statków...

"Tanja Drückers napisała idealną książkę... Odkrywa rodzinną tajemnicę kawałek po kawałku, tworzy narracyjny wir, nieuchronnie wciągający czytelnika".

"Die Weltwoche"

"...ucieszyło mnie, że wnuki zaczynają pytać".

Christa Wolf

Informacje dodatkowe o Ciała niebieskie:

Wydawnictwo: Świat Książki
Data wydania: 2014-09-24
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 9788379432769
Liczba stron: 256

więcej

Kup książkę Ciała niebieskie

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Ciała niebieskie - opinie o książce

Avatar użytkownika - jenny777
jenny777
Przeczytane:2014-11-22, Ocena: 4, Przeczytałam, 52 książki 2014, Mam,
Bohaterka powieści, Freia nie jest banalną osobą. Powieść prowadzona jest z jej punktu widzenia. Przyszło jej żyć w spokojniejszych czasach niż jej najbliższym. Jednak w rodzinie brakuje oznak bliskości. Każdy żyje w swoim świecie. Czytamy opowieść dziewczyny, która dorastając zaczyna zadawać coraz więcej pytań. Chce odkryć tajemnice rodziny, zanim będzie za późno. Od samego początku "Ciał niebieskich" wnikamy bardzo głęboko w psychikę bohaterki. Poznajemy ją dokładnie, gdy opowiada o rodzinie. Nie o mamie, tacie, babci czy dziadku, lecz o Renate, Peterze, Jo i Maxchenie. Najbliższą osobą jest dla niej brat bliźniak. Freia pasjonuje się chmurami i astronomią. I to ten temat dominuje na początku powieści. Może się to wydawać nieco nużące i trudne w odbiorze. Jednak z czasem swoje wspomnienia z dzieciństwa, lat młodzieńczych i początków dorosłości - pełnymi trudnych chwil - przeplata okrywaniem przeszłości, która zasnuta jest gęstą mgłą. Nie bez powodu pisze się, iż jest to pierwsza niemiecka powieść, która ma zacząć dialog ze starszymi pokoleniami. Latami wszystkie tajemnice zrzucano do piwnic. To nie strach, lecz zwykłe pozbywanie się niewygodnych faktów. I choć książka wydaje się być ważną pozycją na rynku niemieckim, dla Polaków pozostanie jedną z wielu podobnych. Dobrze jest spojrzeć na sprawę wojny z innej strony. I to jest dużą zaletą Ciał niebieskich. Książka zawiera kilka kontrapunktów, które przyciągają większą uwagę, ale czasami bywa po prostu nudna i ciężka.
Link do opinii
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy