Burza na północy
Tomasz Miękina

🍃🍃🍃🍃 Recenzja 🍃🍃🍃🍃

Tomasz Miękina "Aleo. Burza na północy" #1
@aleoseriapowiesci

Cykl : Aleo. Seria powieści #1

Wydawnictwo :Empik Selfpublishing

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

" Nie wiedząc, czy to jawa, czy sen, usłyszała przyjemny kobiecy głos: Aleo, Aleo .Nie bój się tego, co nadejdzie. Nie uciekaj przed tym. Dziewczyna próbowała poukładać to w całość. Jednak obraz szybko się zmienił. Jasna, wypełniająca wszystko przestrzeń, zniknęła. Głos ucichł..."

" Aleo. Burza na północy" to historia o młodej bohaterce o imieniu Aleo, jest niezwykle wyjątkowa ze względu na swoje rubinowe włosy, które są rzadkością w królestwie Adonu..

Aleo można określić jako powieść młodzieżową z elementami fantasy, tajemnicy i przygody..

Powieść jest naprawdę wciągająca i pełena tajemniczości.. Styl autora jest bardzo opisowy i barwny, co pozwala nam wczuć się w historię.. Opis postaci głównej bohaterki, Aleo, jako nastolatki o rubinowych włosach, nadaje jej wyjątkowość w królestwie Adonu..
Autor zgrabnie wprowadza nas w świat Aleo, opisując jej codzienne życie i tajemnicze elementy związane z jej dziedzictwem..

Następnie autor wprowadza zwrot akcji, informując nas, że Aleo dowiaduje się, że jest prawowitą dziedziczką tronu. Ta informacja jest związana z przepowiednią, która mówi o odkupieniu Rubina z Kalantari..

Przepowiednia o odkupieniu Rubina z Kalantari dodaje całości jeszcze większego napięcia..

Styl autora sprawia, że czujemy się jakbyśmy byli częścią tej magicznej historii.. Gorąco polecam go wszystkim miłośnikom tajemniczych i pełnych przygód powieści..

Podsumowując, styl autora jest pełen tajemniczości i intrygi, zapewniając czytelnikowi poczucie niepewności i ciekawości, co stanie się dalej w historii Aleo..

Jestem ciekawa kolejnej części , jak potoczą się dalsze losy Aleo i jakie przygody ją czekają..

" Zsiadająca z wozu, staruszka przytrzymała się ręki Aleo. Sto-jąc na ziemi, popatrzyła dziewczynie w oczy. Wtedy zupełnie nie-spodziewanie błysnęło jasne światło i znikło wszystko, co je do tej pory otaczało. Została tylko mlecznobiała mgła.
Znikąd pojawił się piękny głos, który recytował wiersz. Taki, jakiego nigdy wcześniej Aleo nie słyszała... "

Aleo to nastoletnia dziewczyna o niezwykłych, rubinowych włosach, których nie można znaleźć nigdzie indziej w królestwie Adonu.. Mieszka u wuja od czasu, gdy została osierocona w dzieciństwie.. Jej życie wydaje się być całkiem zwyczajne, pomaga w prowadzeniu domu.. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia..

Aleo dowiaduje się, że zgodnie z przepowiednią, jest prawowitą dziedziczką tronu jako pierworodne dziecko pierworodnego ojca.. Ta wiadomość zaskakuje ją i stawia przed niezwykłym zadaniem..

Czy debiut Tomasza Miękiny okazał się dla mnie strzałem w dziesiątkę? Zapraszam na recenzję "Aleo. Burza na północy". Poznajcie moje zdanie na temat tego baśniowego świata.
Aleo jest młodą kobietą mieszkającą w Adonie. Jej znakiem rozpoznawczym są piękne rubinowe włosy. Znana i lubiana wśród mieszkańców królestwa. Zawsze pomocna w potrzebie. Po tragicznej śmierci obojga rodziców zamieszkała razem z wujem Fere w chatce. Choć stara się wieść spokojne życie, to los ma wobec niej inne plany. Raz za razem wplata w jej życie różne zawirowania. Gdyby tego było mało, pewnego dnia dowiaduje się, że zgodnie z prawem gwiazdy wieczornej jest prawowitą dziedziczką tronu. Ta informacja spada na nią jak grom z jasnego nieba. Kompletnie nie była na to gotowa. Jak sobie poradzi w roli, jaka na nią czeka?
Na debiut Tomasza Miękiny trafiłam na jednym z portali społecznościowych. Po zapoznaniu się z opisem postanowiłam zgłosić się do recenzji. Wizja królestwa i toczącej się tam historii brzmiała bardzo ciekawie. Szczególnie że raczej rzadko sięgam po książki osadzone w takiej rzeczywistości.
Lubię fantastykę. Jest to gatunek, który na początku mojej drogi czytelniczej pojawiał się najczęściej. Obecnie jest go u mnie trochę mniej, ale dalej należy do ulubionych. Fakt, że "Aleo. Burza na północy" należy do fantasy, był kolejnym plusem przy wyborze książki. Jest tylko jedno "ale". W tej książce nie ma niczego z gatunku fantastyki. Nic co mogłabym tam podciągnąć. Żadnych istot, czarów i wiedźm. Choć nie, wiedźma jest. Jedna... i w dodatku bardziej pasuje na zielarkę niż wiedźmę. 
To, co rzuca się w oczy praktycznie po kilkunastu pierwszych stronach to opisy. Opisy WSZYSTKIEGO... i to w BARDZO obszerny sposób. Wszystkie legendy, krajobraz, historię, miary czasu itp. są opisane z najdrobniejszymi szczegółami. Czułam się nimi bardzo przytłoczona i znudzona. Zdecydowanie lepiej by się je czytało, gdyby zostały wplecione w historię w bardziej subtelny sposób. Efekt był taki, że i tak większości z nich nie zapamiętałam, a dodatkowo bardzo opóźniało to dalszy przebieg historii, a nawet dało się odczuć "lanie wody" dla zapełnienia stron. 
W "Aleo. Burza na północy" ukazany świat został zbudowany od zera. Przedstawiono również motyw Boga zwanego tutaj Inue. To on tworzy świat, w którym toczy się historia. Tak samo, jak Bóg, ostatecznie czuje się zawiedziony przez ludzi. Nie przemawia to do mnie, ale może dla kogoś związanego bardziej z religią będzie to coś ciekawego.
Kolejnym minusem jest główna bohaterka. Na jej poznanie musiałam czekać ok. 50 stron, bo dopiero wtedy zaczyna pojawiać się w książce. Dla mnie było to zdecydowanie za późno. Kiedy w końcu mam okazję poznać Aleo okazuję się, że nie ma między nami żadnej nici porozumienia. Postać była bardzo sztuczna. Częściej miałam wrażenie, że to dziesięciolatka, a nie młoda kobieta. Głównym sprawcą takich odczuć z mojej strony, były dialogi. W całej książce jest ich mało, a jeśli już się pojawiają to w kiepskiej jakości. Nie przekonały mnie o swojej autentyczności. Brzmiały na... wymuszone (?). 
Narratorem w książce nie jest sama Aleo. Historia jest opowiedziana przez osobę trzecią. Czy miało to wpływ na odbiór lektury? Może trochę, ale myślę, że w pierwszej kolejności warto zadbać o dopracowanie samej Aleo, niż o jej narracje.
"Aleo. Burza na północy" nie porwała mnie w czytelniczy wir. Przez całą książkę czekałam na jakiś przełomowy moment, który rozkręci akcję. Niestety, nic takiego się nie wydarzyło. Możliwe, że historia rozwinie się w dalszych tomach serii, a pierwsza część była tylko długim wstępem do rozwinięcia. Dla mnie zbyt długim.

Recenzja pochodzi z bloga: www.worldbysabina.blogspot.com