Bransoletka pełna wspomnień
Viola Shipman

Każdy z nas ma swoje korzenie. Wiele osób o nich zapomina, gdy wyfruwa z rodzinnego gniazda u progu dorosłości. Zapominamy co było, patrzymy tylko w przód, pędzimy na oślep w jutro, byle jak najdalej. Zabiegani w gorącym rytmie życia powoli tracimy kontakt z dalszą rodziną, niekiedy także relacje z bliskimi krewnymi, rodzicami, rodzeństwem stygną, zamierają, by w końcu ograniczyć się do zwyczajowej kartki, maila z życzeniami czy zdawkowego telefonu raz na jakiś czas. Zapominamy, nie poznajemy, nie rejestrujemy rodzinnych historii, umykają sylwetki ludzi z którymi łączą nas więzy krwi. Czas biegnie, aż pewnego dnia, gdy czujemy się wyjątkowo samotni, zagubieni, porzuceni zdajemy sobie sprawę jak wiele straciliśmy, jak dużo nam gdzieś umknęło. A los nie zawsze jest łaskawy i daje drugą szansę by zbliżyć się z rodziną... Arden nie mieszka z matką już wiele lat. Po rozpadzie małżeństwa samotnie wychowuje nastoletnią córkę w Chicago. Pracuje w plotkarskich mediach, boryka się z finansowymi problemami. Dawno nie była w rodzinnej miejscowości położonej nad uroczym jeziorem. Do powrotu w te strony skłania ją telefon o smutnej treści związany ze zdrowiem jej matki. Arden wraz z córką Lauren postanawia spędzić urlop w domu swojej rodzicielki. Ta podróż odmienia jej życie. A wszystko przez przepiękną bransoletkę ozdobioną wieloma zawieszkami. Z każdą z nich jest związana wyjątkowa historia będąca niezapomnianym wspomnieniem. Dzięki tej rodzinnej pamiątce ożywa coś, co wydaje się być już stracone. Rumieńców nabierają stygnące rodzinne więzi, ożywa przeszłość i odnaleziony zostaje bezcenny skarb. Ta powieść to przeurocza historia z niepowtarzalnym klimatem opiewająca rodzinne więzy. Nie znajdziecie w niej sensacji, dynamicznej akcji z niespodziewanymi zwrotami, ale nostalgiczne wspomnienia, którym przyporządkowane są kolejne zawieszki z bransoletki Lolly. Sympatyczna starsza pani powoli traci pamięć, demencja związana z podeszłym wiekiem coraz bardziej zasnuwa jej rzeczywistość. Ona wie, że jej czas powoli upływa, że ma go coraz mniej i mniej. Za wszelką cenę chce jednak przekazać pewne informacje córce i wnuczce. Wytęża siły i pamięć by Arden i Lauren poznały fakty o swoich przodkach, zaznajomiły się z korzeniami rodziny, które związane są z Europą. Trzy pokolenia kobiet w pięknej scenerii odnajdują siebie nawzajem, poznają się na nowo, zbliżają się i odbudowują więzy. Odkrywają swoje walory, nabierają pewności siebie, znajdują siły by mimo trudności realizować najskrytsze marzenia. Ten urlop ma swoje konsekwencje w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Powieść Shipman jest ponadczasowa i nigdy nie straci na swojej wartości. Promuje bowiem wzorce, które nigdy się nie postarzeją. I wczoraj i dziś i jutro więzy rodzinne są bezcenne i warte pielęgnowania. Niczym najdelikatniejsze precjoza. Bez nich nasze życie stanie się bardziej puste, okrojone, wyblakłe. Bez fundamentu jakim są rodzinne korzenie trudno budować przyszłość. Osobista tożsamość daje siłę, daje moc, poczucie przynależności. Przegania samotność. Książka to opowieści dzięki którym podróżujemy w czasie i przestrzeni. To chwytające za serce wspomnienia z przesłaniem i morałem. Ich poznanie wzrusza, ale i przepełnia serce ciepłem i pozytywnymi emocjami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Czasem ludziom wydaje się, że w miłości czy w życiu trafił się im szczęśliwy los, podczas, gdy tak naprawdę po prostu otworzyli się na świadomość tych niesamowitych możliwości i darów, które niesie ze sobą życie." Piękna, wielobarwna, plastyczna i wyjątkowo emocjonalna powieść o prawdziwym smakowaniu życia. Przepływamy przez nią niezwykle płynnie, zabiera nas w bardzo klimatyczny świat, odwołując się do pokoleniowych następstw, zazębiania i przenikania losów poszczególnych członków rodziny. Zawiera ogromny ładunek ciepła i zrozumienia różnorodnych scenariuszy ludzkiego życia. Urzeka wyjątkową wrażliwością na naturę człowieka. Z pełnym zrozumieniem i dbałością o szczegóły opisuje zdarzenia i przyciąga czytelnika fascynującymi dialogami. Z każdym rozdziałem coraz mocniej i głębiej się w niej zatapiamy, poszukując analogii z własnymi doświadczeniami życiowymi, podobieństwami w odczuwaniu miłości, przyjaźni, nadziei, wiary, porażek, lęków i obaw. Urzeka nas mnogość barw życia powieściowych postaci, wzajemne zależności zdarzeń i ich następstwa, słodkie i gorzkie aspekty wędrówki człowieka po świecie. Książka niosąca optymistyczne przesłania, wnikliwe spojrzenie na najważniejsze wartości w życiu, konieczność bycia w kontakcie z samym sobą i bieżącą chwilą. Każdy z nas zdobywa własną historię życia, którą może podzielić się z bliskimi zanim będzie za późno. Trzy pokolenia kobiet, próbują poznać się na nowo, odbudować zerwane więzi i zbliżyć do siebie. Zaczynają ze sobą szczerze rozmawiać, inspirować się wzajemnie, dostrzegać piękno i indywidualność w drugiej osobie. Każda z nich trzyma w sercu różnorodne zdarzenia i obrazy zatrzymane we wspomnieniach, które przywołują, gdyż warte są poznania i zachowania. Ale są również takie wspomnienia, z którymi wspólnie starają się sobie poradzić, bo rany po nich wciąż się nie zabliźniły. Piękny kobiecy pierwiastek, mieszanka siły i potęgi marzeń, satysfakcji spełnienia, także zawiedzionych nadziei, bolesnych doświadczeń i kaprysów losu. Wiodącą rolę odgrywa Lolly, zmagająca się z chorobą, pragnąca przekazać jak najwięcej życiowych mądrości córce Arden i wnuczce Lauren, podzielić się sekretami życia, nauczyć chłonąć je całym sobą, czerpać z niego garściami, dostrzegać jego najdrobniejsze niuanse, potrafić walczyć o własne pragnienia, oddać się pasji, wykorzystywać szanse i możliwości. Także kochać i szanować siebie samego, dostrzegać własną wyjątkowość, czuć całym sobą otaczający świat i pojawiających się u naszego boku ludzi. Wspaniale czyta się tę powieść wypełnioną przesłaniami miłości, rodziny, szczęścia, radości, wiary, przygód i odpowiedzialności, z przyjemnością oddajemy się wywołanym przez nią refleksjom i przemyśleniom. bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

U schyłku życia 70-letnia Lola chce rodzinne historie (których symbolem są określone zawieszki na bransoletce) przekazać kolejnym pokoleniom: swojej córce i wnuczce. Dlatego też zaprasza je, aby przyjechały do jej rodzinnego domu. Aiden, córka, intensywnie pracuje w stresie i obecnie samotnie po trudnym rozwodzie wychowuje córkę. Lauren, wnuczka, to studentka, która wybrała dany kierunek studiów, by pomóc matce w kłopotach finansowych, a tak naprawdę chce robić coś innego.

„Kluczyk, bo otworzyłaś mi serce.”

Ta lektura to opowieść obyczajowa o rodzinie, więzach, które łączą bliskich; o wspólnych wspomnieniach (i tych dobrych i tych smutnych), których nikt nie odbierze. To terapia wspomnieniowa dla Loli, która się boi, bo ma problemy z pamięcią. Mówi o marzeniach, czasami na przekór rozsądkowi, o uczuciu, gdy zbyt długo nie wracamy do domu; o tym, że nie można być smutnym zbyt długo i warto mieć nadzieję. Całkiem sympatyczna historia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)