Błękitna godzina
Paula Hawkins

Czytałam wiele książek autorki i wiem, że zawsze mi się spodobają. Ona ma taki unikatowy styl w którym brodzi niespiesznie i na końcu zsyła nam bombę, która szokuje. Przede wszystkim jednak zawsze lubi podkreślać, że każda rodzina ma swoje tajemnice, które najlepiej, aby pozostały nimi do końca. Bardzo lubię czytać dzienniki, więc mega mnie ucieszyło, kiedy i tutaj ten wątek został użyty. Obecnie czytamy o pewnym dziele, które zostało wykonane przez bardzo znaną postać. Zostało obramowane i osadzone w szkle, więc nie ma możliwości wglądu wewnątrz. Jednak jedna z ważnych osobistości polegając na naukowym fachu odkrywa, że dzieło życia skrywa coś, czego nie powinno tam być. Zostaje wprowadzone wielkie wzburzenie, gdyż rzecz o którym mowa, jeśli jest prawdziwa, nie ma prawa być dostępna dla żadnego oka. Tym samym jakakolwiek interwencja w nie już na starcie jest zablokowana, gdyż nie wolno naruszać dzieł sztuki. Następnie dowiadujemy się co nieco o życiu artystki i poznajemy pewną rzecz, która jeszcze bardziej mnie tu wkręciła. Wychodzi na to, że jej małżonek bardzo dawno temu zaginął i ciało nigdy nie zostało odnalezione. Czy możliwe zatem, by dzieło sztuki zawierało sekret, który artystka ukrywała przez całe swoje życie? W dalszych częściach czytamy dziennik samej kobiety w którym dzieli się z nami wszelkimi rzeczami ze swojego życia. Jest to odznaczone innym drukiem. Nie znajdziecie tam przesadnie długich treści, nieraz bywają to krótkie zdania, które ukazują najważniejszy urywek, który dotyczy tego, co kiedyś robiła. I jak bardzo się obawiała złych ludzi. Dosłownie na tyle, by samej uzbroić się w broń. Cóż zatem stało się w tamtych czasach?
Naprawdę świetna opowieść. Ma duży nacisk na psychologiczną i zakręconą jak loki na głowie. Nie zawsze od początku wiemy o kim prowadzone są tutaj rozmowy. To kolejne zagadki, które musimy rozwiązać. Nie ma tutaj osób uczciwych, a najwięcej wiedzą ci, którzy nic nie pamiętają. Nawet tych, których kochali najbardziej na świecie. W niektórych przypadkach czeka was wzruszenie i przekaz, by przeszłość pozostawić tam gdzie jej miejsce:-) Mega polecam!

Historia od początku mnie zaciekawiła, ale nawet pomimo tego, że fragmenty opisujące sztukę mi się podobały, książka mi się dłużyła. I trochę rozczarował mnie sposób w jaki autorka napisała zakończenie.

Szkocka wyspa Eris jest niemal odcięta od świata. Wszystko z powodu pływów morskich, które czynią to miejsce niedostępnym przez dwanaście godzin w ciągu doby. 

Mieści się tu dom w którym zamieszkuje Grace - powierniczka i najlepsza przyjaciółka miejscowej nieżyjącej artystki - Vanessy Chapman . 

Teoretycznie na wyspie nie dzieje się nic ekscytujacego , jednak jest tak tylko do pewnego momentu. 

Otóż wychodzi na jaw,że Vanessa wszystkie stworzone przez siebie dzieła przekazała w ręce człowieka , którego za życia szczerze nienawidziła.  

Gdy zaś w londyńskiej galerii sztuki jeden z pracowników odkrywa , że użyta w instalacji pani Chapman kość pochodzi od człowieka.. cóż do akcji muszą wkroczyć śledczy z Beckiem na czele.

Sprawa jest tym bardziej intrygująca ,że przed dwudziestu laty w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął mąż artystki, zaś jego ciała nigdy nie odnaleziono.  

Co spotkało mężczyznę i jakie sekrety odkryje Grace czytając dziennik zmarłej?

Ależ mi się dłużyła ta książka, mimo, że zapowiadała się naprawdę dobrze. Miał być duszny, mroczny klimat oraz ogólne napięcie, połączone z motywem dziennika bohaterki , niestety ciężko tu o jakąś dynamiczną akcję przez co momentami miałam wrażenie, że czytam powieść obyczajową, a nie thriller. 

Druga połowa książki była łatwiejsza w odbiorze , chociaż w pewnym momencie domyśliłam się kto jest mordercą. 

Mimo wszystko warto przeczytać tę powieść i wyrazić własną opinię ?

Paula Hawkins nakreśliła wyjątkowo niepokojącą, absorbującą, nietuzinkową i jakże klimatyczną historię, od której naprawdę ciężko się oderwać. Fabuła została poprowadzona w iście mistrzowski sposób, pisarka umiejętnie wydzieliła napięcie i dzięki licznym zwrotom akcji, zapewniła czytelnikom moc silnych wrażeń. Historia ocieka mrokiem, niepokojem, który momentalnie obezwładnia czytającego. Podejrzliwość sięga zenitu, a gęsta, klaustrofobiczna atmosfera dosłownie przyprawia o dreszcze. Co najlepsze, na końcu czeka czytelnika tak zaskakujący finał, że dosłownie będzie zbierać szczękę z podłogi!

Naszkicowane postacie są wyraziste, wielowymiarowe, wzbudzające wiele skrajnych emocji. Kreacje te zdecydowanie przemawiają do czytelnika, w pewnym stopniu zaburzając mu świadomość, gdzie kończy się realne życie, a zaczyna literacka historia. Jest to również zasługa znakomitego stylu pisarki, dzięki któremu opowieść odbiera się wszystkimi zmysłami, na dodatek w pełnej gotowości.

Niespieszna, ale nasiąknięta odurzającym, dopełnionym artystyczną wizją życia klimatem, nietuzinkowe, dobrze nakreślone postacie, doskonale poprowadzony motyw mrocznych sekretów i zaburzeń, tajemnicza, naszpikowana niebezpieczeństwem atmosfera, to wszystko czyni z powieści Pauli Hawkins porywającą lekturę, którą pochłania się z wypiekami na twarzy i szybszym biciem serca. Bezsprzecznie, fani mocnych wrażeń i nietuzinkowych opowieści będą w pełni usatysfakcjonowani!

,,Błękitna godzina" jest mistrzowsko nakreślonym, wciągającym, hipnotyzującym thrillerem psychologicznym, dopieszczonym wyjątkowo gęstą, klaustrofobiczną, odurzającą atmosferą. Starannie i skrupulatnie nakreślone złożone postacie, stale rosnące napięcie, mroczna, dopracowana intryga, potężne, otumaniające, skrajne emocje, od których nie sposób się uwolnić jeszcze długo po przekroczeniu finału, a wszystko to nakreślone niebywale błyskotliwym piórem, przemieniającym lekturę w intensywnie angażujące doświadczenie. Bezsprzecznie, książka Pauli Hawkins to prawdziwa gratka dla fanów mocnych wrażeń! Polecam gorąco!

Eris, odosobniona wyspa u wybrzeży Szkocji, dostępna jest tylko podczas odpływu. Stoi tam tylko jeden dom, zamieszkiwany niegdyś przez artystkę Vanessę Chapman, która w testamencie pozostawiła swoje dzieła swemu niegdysiejszemu wrogowi. Jednak Grace, wykonawczyni testamentu, obecnie zamieszkująca dom Vanessy, nie spieszy się z przekazaniem dzieł. Ponadto okazuje się, iż jedna z rzeźb artystki wzbudza duże wątpliwości - pewien naukowiec twierdzi, iż do jej stworzenia została użyta ludzka kość.

Sceneria jest mroczna i pełna grozy, zwłaszcza podczas sztormów. Klify są wysokie i niebezpieczne, a lasy gęste. To idealne miejsce na thriller. Chociaż fabuła rozwija się powoli, jest dość intensywna i nawet mnie wciągnęła. W całej powieści czuć, że w powietrzu wisi coś złowrogiego. Najbardziej podobał mi się właśnie ten klimat. 

Paula Hawkins jakiś czas temu weszła szturmem na rynek czytelniczy ze swoją debiutancką powieścią pt. 'Dziewczyna z pociągu'. Doczekała się ona nawet swojej ekranizacji, a recenzje na jej temat krążyły przeróżne... Jednak, czy większą grupą nie jest ta z negatywami? Takie mam wrażenie. Wydaje mi się, że czytelnicy sięgając po książki autorki sami nie wiedzą, czego konkretnie oczekują, ale ma to zmiatać z planszy i robić niesamowite wrażenie, a książki Hawkins takie nie są. One mają swój charakterystyczny styl, swój schemat i nie oszukujmy się, takie będą. Albo się je lubi, albo nie.

Dziś chciałabym Wam powiedzić kilka słów o "Błękitnej godzinie", która jest najnowszą książką Pauli Hawkins.

Wyruszmy w podróż na Eris, wyspę z jednym domem, w którym mieszka tylko jedna osoba, a wisienką na torcie jest to, że można się tam dostać tylko jedną drogą, czynną przez dwanaście godzin w ciągu doby. Idealna przystań dla typowego introwertyka, prawda?

Tak, jak już wyżej wspomniałam, autorka ma swój charakterystyczny styl, który osobiście lubie. Nie są to kilmaty mocnych wrażeń, które zapierają dech w piersi, ale z pewnością takie, które toczą się swoim rytmem i można się przy nich zrelaksować. Ale są momenty, w których poszczególne sytuacje ciągną się, jak flaki z olejem i można się przy nich solidne wynudzić, jednak po tym następuje przysłowiowa bomba, która podnosi ciśnienie we krwi czytelnika, który momentalnie zapomina o nudzie, jaka miała miejsce i dalej czyta z zapartym tchem.

Autorka świetnie opisała Eris. Otoczona wodą wyspa, która przez połowe swojego istnienia odcięta jest od świata zewnętrznego sprawia, że dzięki temu cała ta historia jest mroczna i dusząca. A to lubimy, prawda?

Za plus uważam również kreację bohaterów i ich relacje ze światem. To autorce wyszło po mistrzowsku!

Uważam, że "Błękitna godzina" to bardzo dobrze skonstruowany thriller psychologiczny. I jestem pewna, że zostanie on ze mną na dłużej. Ale jest to również jedna z tych książek, o których opinię trzeba wyrobić sobie osobiście.

Ja POLECAM z czystym sumieniem,

M.