Błąd komisarza Palmu
Mika Waltari

Prawdziwy rarytas dla miłośników klasycznych powieści detektywistycznych. Kryminał w starym, dobrym stylu: z zagadką, z błyskotliwym inspektorem i jego chwilami niezbyt lotnym pomocnikiem oraz z zaskakującym zakończeniem. Mimo upływu lat książkę czyta się bardzo dobrze. Być może nieco się zestarzała (lecz co najwyżej odrobinkę - tak jak zestarzały się powieści Agathy Christie), ale bynajmniej nie trąci myszką - co najwyżej szacowny wiek nadał jej nieco "smaczku epoki". W przeciwieństwie do współczesnych skandynawskich kryminałów nie jest to powieść mroczna. Wręcz przeciwnie - czytelnik znajdzie w niej wiele ciepła i delikatnego humoru, takiego, który co prawda nie wywołuje salw śmiechu, lecz przywołuje na twarz delikatny uśmiech. PS. Książkę wydano w Polsce wiele lat temu, pod innym tytułem "Niebezpieczna gra". Nie jestem znawcą fińskiego, ba!, nie znam nawet żadnego znawcy fińskiego, ale wydaje mi się, że obecny tytuł jest znacznie bliższy oryginału - "Komisario Palmun ereydys"

(Kliknij aby rozwinąć opinię)