Atramentowa krew
Cornelia Funke

Książka zaczyna się od Smolipalucha który znalazł kolejnego lektora Orfeusza, któremu zapłacił ze wciągnięcie go z powroem do książki. Smolipaluch chciał tam wrócić po 10 latach, ale chciał też zabrać ze sobą Farida, chłopca którego Mo rok wcześniej wyciągną z baśni tysiąca i jednej nocy. Smolipaluchowi udało się wrócić do swojej książki, ale niestety bez chłopca, ponieważ zostali oszukani przez Orfeusza, który specjalnie chciał do "atramentowego serca" wysłać tylko Smolipalucha, a zrobił to na zlecenie Basty. Farid udał się do domu Elinor aby poprosić Meggie żeby jego wczytała do książki Smolipalucha, bo bardzo za nim tęsknił i chciał go ostrzec przed Bastą. A w tym czasie Smolipaluch zwiedzał swoją krainę w poszukiwaniu dawnych przyjaciół których nie widział od 10 lat. Smolipaluch odnalazł swoją ukochaną i dowiedział się że jedna z jego córek nie żyje, bo zmarła od gorączki 2 zimy po zniknięciu Smolipalucha, a druga córka pracuje na zamku u Tłustego Księcia jako pokojówka Wiolanty, która jest córką Żmijogłowego i synową Tłustego Księcia. Meggie wypytuje matkę o to co jest w atramentowym świecie, zna już te historie na pamięć. Jak przyszedł do niej Farid, żeby ją poprosić o przeniesienie go do "atramentowego serca" to się zgodziła i postanowiła że przeniesie się tam razem z nim, nie informując o tym rodziców. Cztery dni po zniknięciu dziewczynki w domu Elinor pojawił się Basta z Orfeuszem i starą Martolą (matką Capricorna). Fenoglio, autor "atramentowego serca" po wciągnięciu do swojej książki stał się tam pisarzem wierszy, pieśni o opowiadań dla miejscowych ludzi. Zaprzyjaźnił się z Czarnym Księciem (królem wagantów) i często jemu i jego ludziom opowiadał opowieści. Meggie znalazła Fenoglia i chce go namówić żeby napisał tekst który ją odeśle z powrotem do jej świata i do rodziców, a Farid odnalazł Smolipalucha i opowiedział mu co się wydarzyło po jego zniknięciu i jak on sam znalazł się w atramentowym świecie. Martola kazała napisać Orfeuszowi tekst który przeniesie ją, Bastę o Mo do "atramentowego serca". Jak Orfeusz czytał tekst to Resa w ostatniej chwili złapała Mo za szyję i przeniosła się tam razem z nimi. Martola po przybyciu do atramentowego świata uświadomiła sobie że jej syn Capricorn nie żyje. Ze złości wzięła strzelbę i strzeliła do Mo. Do Mo i Resy podeszła stara kobieta która wyglądała jakby jej suknia była zrobiona z pokrzyw i powiedziała Resie że idzie sprowadzić pomoc dla Mo, żeby Resa go teraz strzegła przed wilkami i białymi damami. W całym tym nieszczęściu Resa zorientowała się że odzyskała głos. Pokrzywa przyprowadziła pomoc Wagantów, którzy pomogli przenieść Mo do ich kryjówki, w której kobieta wypaliła ranę Mo i Resa później cały czas przy nim czuwała. Resa prosi Podniebnego Tancerza żeby zaniósł wiadomość o jej obecności do Smolipalucha i żeby Połykacz Ognia zajął się również Meggie. Fenoglio wymyślił sobie że napisze tekst który sprowadzi z powrotem umarłego księcia Cosima, a raczej jego sobowtóra, gdzie nikt się nie pozna że to nie prawdziwy książę, a Meggie ten tekst przeczyta. I tak się stało. Podniebny Tancerz dostarcza wiadomość Smolipaluchowi który informuje Meggie o tym że jej rodzice są w atramentowym świecie i jej ojciec jest ranny i nie wiadomo czy przeżyje. Meggie biegnie do Fenoglia i prosi go żeby napisał jej jej ojciec zdrowieje, a ona to przeczyta. Staruszek po wielu namowach postanawia zrobić to o co prosi go Meggie, tylko nie jest pewny czy to pomoże, bo Mo nie jest postacią z jego historii. Gdy Meggie dociera do miejsca gdzie miał być jej ranny ojciec, zastaje tam pobojowisko i trupy, ale nie ma tam jej rodziców. Okazuje się że Żmijogłowy przybył żeby wziąć w niewolę Mo, myśląc że jest on złoczyńcą Sójką, wymyślonym w opowiadaniach Fenoglia. Smolipaluch idzie w ślad za Żmijogłowym i niedługo w ślad za nim idzie Farid wraz z Meggie. Piękny Cosimo niewiele pamięta ze swojego życia i nic kompletnie nie pamięta z ostatniego roku jak go nie było. Wezwał do siebie Atramentowego Tkacza (Fenoglia) i mówi mu że ma spisać wszystko co wiadomo o jego życiu żeby mógł sobie to przypomnieć. Cosimo postanawia wypowiedzieć wojnie swojemu teściowi (Żmijogłowemu) za to że ten czynił i dalej czyni wiele zła. Smolipaluch, Farid i Meggie dogonili ludzi Żmijogłowego prowadzących więźniów i przekonali się że rodzice Meggie żyją, ale z ojcem jest bardzo źle. W gospodzie w której zatrzymał się Podpalacz z więźniami była Mszanka która potrafi uzdrowić ludzi i do pomocy przy rannym Mo wybrała sobie z tłumu Meggie która była przebrana w brudną sukienkę i miała brudną twarz żeby nikt przypadkiem jej nie rozpoznał. Meggie udało się przekazać wiadomość matce, że następnego dnia jak będą szli koło przewalonego drzewa, które stanie w płomieniach to mają zacząć uciekać w lewo. Smolipoaluchowi udało się uwolnić Czarnego Księcia i jego niedźwiedzia, dzięki temu że Farid zajął strażników żonglowaniem ogniem. Gdy więźniowie doszli do powalonego drzewa z pod którego wybuchły płomienie zaczęli uciekać w las. Resa nie uciekła, nie chciała zostawić Mo samego. Smolipaluch, Farid i Meggie dotarli do Mysiego Młyna, ponieważ spodziewali się tam listu od Fenoglia. Niestety była tam na nich zastawiona pułapka. Czekali tam na nich Basta i Rozpruwacz. Farid przemawiając językiem ognia podpalił młyn i uratował z niego Meggie i Smolipalucha. Za to Rozpruwacz i Basta zginęli w płomieniach, raniąc wcześniej nożem udo Smolipalucha. Fenoglio napisał list do Meggie, który ma jej dostarczyć Roksana, żona Smolipalucha. W liście są słowa które Meggie ma przeczytać i ożywić swoim czarodziejskim głosem. Według tych słów Piękny książę Cosimo ma wygrać wojnę ze Żmijogłowym, rodzice dziewczynki mają zostać uwolnieni i wszyscy mają żyć szczęśliwie. Po dostarczeniu litsu przez Roksanę, Meggie zaczęła czytać tekst napisany przez Fenoglia, ale niestety nie skończyła, ponieważ do Puszczyka przyszli żołnierze Żmijogłowego ze zdjęciem Meggie żeby ją uwięzić. Smolipaluch i Farid ruszyli w ślad za Meggie i żołnierzami. Gdy Meggie dociera do zamku Żmijogłowego widzi tam Mortolę (matkę nieżyjącego już Capricorna) i ku przerażeniu widzi Rozpruwacza i Bastę. Którzy jak była tego pewna zginęli w Mysim Młynie w ogniu, ale prawda niestety okazała się taka że jednak przeżyli tylko byli bardzo poparzeni. Meggie przekonała Żmijogłowego że ona razem z ojcem mogą stworzyć książkę która uczyni Żmijogłowego nieśmiertelnym do czasu aż książka nie dostanie się w niepowołane ręce i będzie dobrze ukryta. Ale Żmijogłowy nie zdaje sobie sprawy z tego że równie dobrze ta książka może się przyczynić do jego zguby. Smolipaluch i Farid dzięki pyłkowi wróżek stają się niewidzialni i dostają się w nocy do zamku Żmijogłowego. Tam dowiadują się że Meggie jest zamknięta razem z ojcem bo mają zrobić księgę dla Żmijogłowego i może to potrwać nawet kilka tygodni. Cosimo wraz ze swoimi ludźmi walczył z żołnierzami Żmijogłowego, skończyło się to bardzo źle. Piękny Książę umarł i setki jego ludzi również pożegnało się z życiem. Był tam również Fenoglio, który przed walką ukrył się między krzakami i zrozpaczony wszystko widział. Gdy na polanę przyszedł Czarny Książę ze swoimi ludźmi i Smolipaluchem, to Fenoglio od Smolipalucha dowiedział się że Meggie nie zdążyła do końca przeczytać tekstu który Atramentowy Tkacz dla niej napisał, bo zabrali ją żołnierze na zamek Żmijogłowego. Żmijogłowemu urodził się syn i z tej okazji postanowił wypuścić wszystkich więźniów, ale drogą prowadzącą do portu, gdzie będzie na nich czekał statek. Czarny książę wraz ze swoimi ludźmi postanowił odbić więźniów, żeby nie trafili w zasadzkę, czyli na statek kupców niewolników. Mo wraz z Meggie oddaje Żmijogłowemu magiczną książkę, którą zrobili. Żmijogłowy kazał tam wpisać imię swojego herszta Podpalacza, później każe go przeszyć nożem, żeby się przekonać czy książka naprawdę daje nieśmiertelność i tak właśnie jest. Po tym każe wpisać do książki 3 magiczne słowa które zabiją osobę której imię jest wpisane do książki i w ten sposób uśmiercił Podpalacza. Później Żmijogłowy uwalnia wszystkich więźniów. Na więźniów czekają ludzie Czarnego księcia żeby w razie potrzeby ich ocalić, a za więźniami skrada się Basta ze swoimi ludźmi i rozpoczyna się walka. Basta rzuca nożem i trafia Farida w plecy, chłopiec zostaje zabity na miejscu. Mo widząc to dobywa miecza i trafia nim prosto w Baste, który umiera ze zdziwieniem na twarzy. Meggie rozpacza po śmierci Farida w którym jest zakochana, a Smolipaluch czuje jak by to Basta trafił w jego serce, bowiem traktował Farida jak własnego syna. Czarny Książę wraz ze swoimi ludźmi zwyciężyli w tej potyczce. Basta, Rozpruwacz i inni którzy chcieli zabić więźniów padli martwi, a z grupu Czarnego Księcia padło dwóch grajków i Farid. Smolipaluch chciał sprawdzić czy pewna legenda jest prawdziwa. Legenda opowiadała że połykacz ognia może zwabić Białe Damy i namówić je żeby zwróciły życie jego synowi, ale w zamian zabrały jego. I mu się udało, mimo że Farid nie był jego synem, to Smolipaluch kochał go jak syna, wezwał Białe Damy i one oddały życie Faridowi, ale zabrały ze sobą Smolipalucha. Farid i Meggie poprosili Fenoglia żeby napisał coś co ożywi Smolipalucha, ale staruszek odmówił, więc mu zaproponowali żeby ściągną Orfeusza, mając nadzieję że jemu uda się napisać coś co ożywi Smolipalucha. Więc Atramentowy Tkacz napisał coś co przeczytaniu przez Meggie ściągnęło do Atramentowego Świata Orfeusza.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

naprawdę świetna :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetny cykl, to jego drugi tom. Literatura dla nastolatków ale napisana naprawdę na dobrym poziomie literackim. Ciekawe, barwne postaci. Wciągająca fabuła. Świetne opisy. Jest coś w tej prozie magicznego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

Każda osoba kochająca książki, przynajmniej raz wyobrażała sobie, że przenosi się do świata swojej ulubionej powieści. Mało kiedy zastanawia się nad konsekwencjami, że razem z przygodami i magicznym światem zyska walkę z niebezpieczeństwami i wszelkie tragedie, które mogą się przytrafić.

 

,,Atramentowa krew" to kontynuacja ,,Atramentowego serca". Znana nam z pierwszej części rodzina mogła w końcu być razem i odpocząć po przeżyciach. Mortimer zwany Czarodziejskim Językiem - introligator, czyli lekarz książek znający się na swoim fachu okrył w sobie niesamowitą, a zarazem przerażającą umiejętność. Czytając książki, potrafił sprowadzić ich bohaterów do naszego świata. Niestety nie panując w pełni nad tymi umiejętnościami, sprowadził same czarne charaktery, a zamiast tego na wiele lat odesłał do świata z powieści swoją ukochaną żonę.

 

Mimo iż wszystko skończyło się dobrze, zło nie zostało w pełni pokonane. Nieszczęsny Smolipaluch próbuje nadal dostać się do swojego świata, mimo iż wie jakie niebezpieczeństwo mu tam grozi. Natomiast nastoletnia Meggie jest tak zafascynowana miejscem, w którym więziona była jej mama, że jej żądne przygód serce nie potrafi usiedzieć na miejscu. Chyba mogę zdradzić coś, czego łatwo się można domyśleć, że w tej części w końcu sami zawędrujemy do świata, który w poprzedniej znaliśmy tylko z opowieści.

 

Seria skierowana głównie dla młodych czytelników, lecz jak już wspominałam przy "Atramentowym Sercu", pokochają ją również dorośli, którzy rozumieją, co to znaczy dać się pochłonąć dobrej książce. Ta część moim zdaniem jest bardziej dojrzała. Postacie zmieniają się. Meggie jak prawdziwa 13-latka z jednej strony bywa bardziej dojrzała i odważniejsza niż wcześniej, z drugiej popełnia błędy typowe dla jej wieku, przeżywa pierwsze, delikatne zauroczenia, ma swoją dumę, chce przeżyć przygodę, ale także się boi.

 

Jej ojciec jest tutaj jeszcze lepiej nakreślony. Opisane są jego uczucia od początkowego strachu przed powieścią, która odebrała mu żonę, przez walkę o życie i wielką przemianę, jaka dokonała się pod koniec. Poznamy też lepiej Resę, matkę głównej bohaterki, której w poprzedniej części nie było za wiele. Każda z postaci pobocznych wyróżnia się czymś wyjątkowym.

 

Dużą rolę odegrał Smolipaluch, który w tej części ponowienie wywołuje w czytelniku emocje, tym razem jednak znacznie mocniejsze. Postać ta była tylko połykaczem ognia pragnącym wrócić do swojego świata. Kiedy w końcu mu się to udaje, wysuwa się niemal na pierwszy plan w tej historii.

 

Świetna jest też postać pisarza przeniesionego do jego własnego świata, który powoli wymyka się z wymyślonej przez niego fabuły. Mimo iż bywał czasem irytujący, pokochałam jego walkę z próbą naprawienia wszystkiego, to jak patrzył na swoich bohaterów, jego wątpliwości i niemożność odnalezienia się w czymś, co przecież należało do niego. Książka czytana przez czytelnika często zaczyna żyć trochę własnym życiem i każdy coś w tej książce pozostawia. Myślę, że ta symbolika doskonale tutaj pasuje.

 

Intrygi, wojny, przygody, miłość, okrutni władcy, walka ze śmiercią a w tym wszystkim książki. Cały skarbiec złotych myśli na temat czytelnictwa. Nawiązanie do klasyków literatury. W tej serii odnajdą się właśnie najbardziej ludzie mający książki w sercu, tacy, w których żyłach płynie atramentowa krew.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dalszy ciąg losów Maggie jest niesamowity. Dziewczynka przenosi się do świata, który stworzył Fengolio. Chce na własne oczy zobaczyć wróżki, elfy, cały niesamowity świat Smolipalucha. 

Orfeusz, cichy następca Fengolia, za namową Basty, wysyła do tej samej historii Resę, Mo, samego Bastę i Srokę. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

super! z części na część coraz ciekawsza, tak łatwo się czyta, że grubość nie ma znaczenia

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dobra.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna, podobnie jak 1 część. Na pewno spodoba się wszystkim bibliofilom i miłośnikom baśni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)