Arianus, kraina powietrza
Tracy Hickman, Margaret Weis

Trochę widać, że to stara fantastyka, ale na szczęście tylko odrobinę. W powieści mamy do czynienia ze smukłymi, lecz atletycznymi młodzieńcami i zaskakująco małą liczbą interesujących postaci kobiecych, ale jest to do przełknięcia, zwłaszcza, że konstrukcja świata przedstawionego wynagradza to wielokrotnie. Świat Arianusa został przez autorów dopracowany w najmniejszych detalach i zachwyca pomysłowością. Czegoś takiego jeszcze w fantastyce nie widziałam i w sumie cieszy mnie fakt, że lektura powieści była wolna od skojarzeń z innymi książkami. Akcja "Arianusa" jest prowadzona umiejętnie i początkowo podzielona, by w odpowiednim momencie złączyć wszystkich bohaterów. Szkoda tylko, że ewidentnie z większością postaci trzeba będzie się pożegnać, bo wymaga tego konstrukcja świata. Brakuje tu też trochę bardziej wyrazistego antagonisty. Owszem, konflikt jest zarysowany odpowiednio, ale do końca nie wiemy, do czego dąży czarny charakter i do czego zmierza misja nie do końca biernego obserwatora wydarzeń. Finalnie to wszystko daje nam powieść, o której nie wiadomo, co myśleć. Mam nadzieję, że jakoś to się wyklaruje przez kolejne tomy, po które na pewno sięgnę. Myślę, że pozycja jest godna polecenia, o ile przymknie się oko na pewne jej wady. A co dalej, to się zobaczy.