Apofenia

Szymon Kiliański jest mecenasem i razem z przyjacielem Krzysztofem prowadzi kancelarię adwokacką.

Pewnego dnia do ich biura przychodzi małżeństwo i proszą o pomoc dla ich syna.
Kiliański niechętnie przyjmuje sprawę, ponieważ młody mężczyzna jest podejrzany o pëdōfilię.

Sprawa jest poważna, ale czy nie ma drugiego dna?

Do śledztwa dołącza prokurator Amelia Wilska.

Sprawy szybko nabierają tempa, po drodze zahaczając o "nieszczęśliwe wypadki".

Akcja płynnie się rozwinęła dostarczając emocji, a ja chłonęłam każdą kolejną stronę.

Sporo ludzi, kilka wątków, by w końcu wszystko połączone, zakończyło się jednym wielkim zaskoczeniem.

Autorka opisuje trudny temat, ale bardzo dobrze go przedstawiła. Pokazuje świat i relacje złożone, niekiedy toksyczne, pełne rozczarowania i bólu.
Bohaterowie różni, ale potrafią się uzupełniać i dogadać, dzięki temu wszystko jest spójne i nie gubiłam się w fabule.

Książka wywołała u mnie cały wachlarz emocji. Śmieszyły mnie niektóre rozmowy Kiliańskiego i Wilskiej. Przy niektórych śmiałam się w głos. Nie zabrakło też łez i wręcz przeżywania rozpaczy razem z bohaterami. Powolne odkrywanie tajemnic podsycało moją ciekawość, nie mogłam oderwać się od lektury.

Czułam strach i niepokój córki Szymona. Przy niektórych scenach gęsia skórka pokrywała całe moje ciało i miałam dreszcze.

Zakończenie wbiło mnie w fotel. Totalnie się tego nie spodziewałam i chyba jeszcze nie do końca minął mi szok.

Czy zarwałam noc dla tej książki? Być może...

Czy dopadły mnie przemyślenia po tej historii?
Być może...

Czy potrzebuję poznać dalszy ciąg historii? Zdecydowanie takk 🔥

Bardzo polecam 🖤

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„jedynym, o co warto walczyć w życiu, jest piękno i spełnianie swoich pragnień”

Powyższy cytat nie jest tym razem zapowiedzią romantycznej historii, lecz pełnej emocji, z mroczną otoczką i kryminalną intrygą powieścią, której finał dla bohaterów książki „Apofenia” uświadomił, że życie bywa nieprzewidywalne i nigdy nie można być pewnym, co wydarzy się jutro, a nawet za chwilę.

Tytuł brzmi tajemniczo, więc pierwszą rzeczą, jaką zrobiłam, to sprawdziłam znaczenie słowa „apofenia” i okazało się, że jest to „doświadczenie odnajdywania związków i ukrytych sensów w przypadkowych oraz nic nieznaczących zjawiskach, faktach, zdarzeniach”, ale też nadawanie znaczenia jakimś faktom, zdarzeniom, znakom i może być też odmianą wczesne odmiany schizofrenii, gdy człowiek po swojemu interpretuje otaczającą go rzeczywistość, albo wrażenie tkwienia w jakiejś iluzji. Wnikając w powieść napisaną przez panią Magdalenę Kornak, odkrywamy te elementy w pojawiających się wątkach.

Warto w tym momencie dodać, że autorka ukończyła doktoranckie studia nauk prawnych w Katedrze Kryminalistyki Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Prowadzi własną kancelarię i jest adiunktem na Wydziale Prawa Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Legnicy oraz współpracuje z Dolnośląską Izbą Komorniczą w zakresie szkolenia aplikantów komorniczych. Jej zainteresowania są związane z tematem taktyki kryminalistycznej i procesu karnego oraz wykorzystywanie psychologii sądowej w procesie karnym oraz prawem dowodowym. Te zagadnienia zostały przez nią przedstawione w kilku opracowaniach zamieszczonych w prawniczych czasopismach, ale po raz pierwszy napisała powieść beletrystyczną, więc „Apofenia” jest debiutem tej pisarki. Nie wiem, jakim autorka jest prawnikiem, ale z pewnością ma zadatki na świetną pisarkę kryminałów z wątkami obyczajowymi, psychologicznymi i miłosnymi, a nawet z elementami thrillera, bo takie gatunki można odnaleźć w jej debiutanckiej książce.

Autorka prowadzi naszą uwagę przez poszczególne sekwencje zdarzeń tak, że sami popadamy w pewnym sensie zjawisku apofenii i interpretujemy to, co jest nam przedstawiane. Przede wszystkim bardzo mocno pokazuje, zagrożenia, jakie czyhają na naiwne, młode nastolatki, co jednocześnie jest apelem do ich rodziców, by uświadamiali swoje dzieci o takich niebezpieczeństwach. Wprawdzie wiele mówi się w mediach, by mieć ograniczone zaufanie wobec zawieranych znajomości na czatach internetowych, ale nadal to zagrożenie jest obecne i niestety nie zawsze kończy się pozytywnie.

Wyraźnie widoczna jest ciemna strona Internetu, który jest nie tylko przydatnym narzędziem, ale też narzędziem, które wykorzystują przestępcy, psychopaci, osoby z mroczną duszą i umysłem, mające nieczyste intencje wobec swojej ofiary. Pani Kornak nie tylko o tym pisze, lecz też dosadnie pokazuje, jak brutalny jest dzisiejszy świat, w którym są jednostki wykorzystujące bez skrupułów naiwność ludzi, zwłaszcza młodych. Doskonale zostało pokazany sposób myślenia nastoletnich dziewcząt, uważających, że mogą robić wszystko, co im się podoba, ale też wnikamy w umysł chorego, psychopatycznego umysłu.

„Apofenia” to dobrze napisany kryminał, w którym widać znajomość pracy policji i prawniczych zawiłości. Wprawdzie nie wciągnęła mnie od razu, ponieważ fabuła początkowo jest zbyt opisowa, pokazująca sytuacje z przeszłości bohaterów, które wydają się zbędne i niepotrzebnie zajmujące strony. Jednak im dalej, tym coraz bardziej akcja przyspiesza, jest więcej wydarzeń, zwrotów akcji, tajemnic, niebezpieczeństw, co sprawiło, że trudno mi było odłożyć czytnik z książką.

Poruszane są trudne tematy, zwłaszcza główny wątek dotyczący pedofilii wzbudza konsternację i momentami odrazę, ale niestety, taki jest świat i autorce udało się to dobrze nakreślić. Wątków jest tutaj kilka nie tylko związanych z erotyczną fascynacją nieletnimi, ale nie będę o nich się rozpisywać, lecz pozostawię to w milczeniu, gdyż odkrywanie poszczególnych spraw daje dodatkową satysfakcję z czytania.

Fabuła jest prowadzona kilkuwątkowo w narracji trzecioosobowej, a jej konstrukcja i barwny, sugestywny styl trzyma w napięciu przez większą swoją część. Niemal do samego końca autorka sprytnie ukrywa, kim jest grasujący w mieście psychopata, którego nazwano Psychopatą Lubieżności. Wprawdzie od pewnego momentu zaczęłam nabierać podejrzeń, które się potwierdziły, ale emocje gwarantowane są do samego końca, nawet w chwili, gdy już wszystko jest wiadome. Końcowy plot twist podsyca oczekiwanie na drugi tom i zapowiada z pewnością kolejną, emocjonującą opowieść.

Egzemplarz książki otrzymałam w ramach współpracy z portalem Sztukater

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mecenas Szymon Kiliański to wdowiec, który wychowuje czternastoletnią córkę Zuzę. Samotne rodzicielstwo może nie jest łatwe ale adwokat stara się jak może aby ta ich wymuszona przez życie samotność była jak najmniej dotkliwa. Zdaje on sobie sprawę, że dorastająca nastolatka może mieć pewne pytania na które odpowiedź zna tylko matka, jednak jest pewny, że ma naprawdę świetny kontakt z córką i wie co się dzieje w życiu jego latorośli. Jednak czy dorosły NAPRAWDĘ może mieć taką pewność względem swego dziecka? 

Szymon wraz ze swoim partnerem Krzysztofem Kofta prowadzi kancelarię adwokacką, której klientem jest duży gracz na rynku deweloperskim - Ludwik Borecki. Ma się on spotakć z ojcem Zuzy w godzinach porannych, gdyż jego już dorosły syn, mąż i ojciec, został oskarżony o pedofilię a dowody zebrane w jego sprawie nie pozostawiają wątpliwości o jego winie. Tylko dlaczego bliscy nie mogą w to uwierzyć? Czy tak są zaślepieni, że wina podana na tacy ich nie przekonuje? Przecież, jak to twierdzą jego rodzice, on jest krystaliczny. Zatem rodzi się pytanie, kto by zyskał na uwięzieniu Wiktora Boreckiego? Żona? A może jednak ma coś na sumieniu? 

Akt oskarżenia przeciw Boreckiemu formułuje Pani Prokurator Amelia Wilska. Nieugięta i bezwzględna dla winnych. Ale po brutalnym pobiciu oskarżonego przez współwięźniów łamie się i zezwala na wyjście Wiktora za kaucją.

W międzyczasie córka Szymona szykuje się swoją pierwszą randkę z Kamilem. Chłopakiem poznanym za sprawą internetowych łączy. To ma być ich pierwsze ,,widzenie". Jednak chłopak w swoim imieniu wysyła kolegę a to nie podoba się przyjaciółkom dziewczyny. Absurdu sytuacji nie dostrzega sama zainteresowana, niezmiernie zauroczona chłopakiem.

Muszę przyznać, że temat podjęty przez autorkę jest ważny i trudny. Jednak istotny w czasach, w jakich przyszło nam żyć. Ludzie, którzy posiadają skłonności do czynienia zła mogą to robić zdalnie i przez dłuższy okres czasu czuć się bezkarnie. 

Co do całości, po dosyć szybkim wstępie i mocnym skupieniu się na roli bohaterów, przyszło olśnienie co do sprawcy całego zamieszania i jego powiązania z bohaterami tragedii. Niemniej jednak fakt ten nie sprawił, że odeszła mnie ochota na czytanie. Nie. Sprawił jeszcze większą chęć w zagłębienie się w jej treść aby odkryć co powoduje, powiedzmy to sobie szczerze, zbirem, że wybrał taką drogę postępowania. bo zawsze jest jakiś motyw i czytelnik powoli go a raczej je odkrywa jak pokerzysta swoje karty. Książka warta spędzenia z nią kilku godzin.

  Współpraca barterowa z Wydawnictwem Lind&Co.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)