Anna i pocałunek w Paryżu
Stephanie Perkins

Do urlopu pozostało mi jeszcze trochę czasu, aby umilić sobie ten czas, postanowiłam sięgnąć po coś lekkiego, a w moje ręce trafiła powieść, skierowana do młodzieży „Anna i pocałunek w Paryżu.” Sztampowy tytuł, szpetna okładka i na pierwszy rzut schematyczna historia, nie przyciągają do siebie czytelnika. Ale, to że bohaterka to moja imienniczka, a akcja tego utworu dzieje się w stolicy Francji, w której de facto nigdy nie byłam, to wystarczające powody, abym mogła zanurzyć się w tej lekturze.

"Dla nas obojga dom to nie miejsce, a ludzie. I my go wreszcie odnaleźliśmy."

Anna Oliphant to typowa siedemnastolatka pochodzenia amerykańskiego. Wiedzie udane życie: uczęszcza do szkoły, którą lubi, ma przyjaciół, a także prawie chłopaka. Pewnego dnia, jej ojciec, daje jej nietypowy prezent, mianowicie roczny pobyt we francuskiej szkole z internatem. Bohaterka jest załamana, gdyż nie chce zmieniać swojego życia. Ponadto obawia się bariery językowej i różnic kulturowych. Jednak decyzja została podjęta, a Anna przenosi się do romantycznego Paryża. Początkowo jest załamana, ale tego samego wieczoru poznaje nowych przyjaciół, w tym nieziemsko przystojnego Etienne'a, który oprócz urody, okazuje się być inteligenty i zabawny. Ma jedną tylko wadę, ma dziewczynę...

„Anna i pocałunek w Paryżu” to wdzięczna, lecz nie wyidealizowana historia, która obdarowuje czytelnika emocjami, radością, ale i wzruszeniem. Stephanie Perkins pod warstwą opowieści o młodych ludziach, którzy wkraczają w dorosłość, przeżywają pierwsze miłości, szmugluje wiele życiowych problemów, ale także obnaża trudne relacje rodzinne, głównie na linii ojciec – dziecko.

Autorka wykreowała bohaterów według powtarzalnego schematu Anna typowa nastolatka, ładna, sympatyczna, wrażliwa z ciętym językiem, oraz Etienne urzekający, przystojny, inteligentny, w którym kochają się wszystkie dziewczyny. Tych dwoje połączy przyjaźń, czy może coś więcej? 

Warto także wspomnieć, że w powieści jest mocno wyczuwalny francuski klimat. Barwny opis paryskich uliczek, małych kawiarenek i kin oraz pierwszorzędnych zabytków, sprawiają, że czytelnik natychmiast przenosi się do Francji.

Stephanie Perkins stworzyła wciągającą, słodko – gorzką opowieść, pełną wzlotów i upadków, która wyłamuje się z powszechnie znanych schematów, dlatego jest taka prawdziwa. Dodatkowo paryski klimat urzeka czytelnika, a kartki same mkną do przodu, aż do ostatniej strony. Pierwsze spotkanie z autorką, uważam za udane i zaskakujące, bowiem spodziewałam się innych rozwiązań fabularnych. „Anna i pocałunek w Paryżu” to książka może niezbyt wysokich lotów, ale z pewnością mnie urzekła i oczarowała. Polecam przede wszystkim młodzieży, ale myślę, że starszym czytelnikom może również się spodobać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka napisana z paryskim wręcz szykiem. Autorka w sposób realistyczny opisała świat nastolatków i ich problemy. Nie ucieka do poważniejszych problemów (patrz choroba matki Etienne'a), ale pisze o nich w przystępny dla czytelnika sposób, bez zbędnego patosu. Godna polecenia, jeżeli ktoś lubi książki Young Adult.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Anna i pocałunek w Paryżu to piękna historia młodych ludzi, którzy na przekór przeciwnością losu, postanowili spróbować stworzyć związek. Choć książka błądzi utartymi ścieżkami, jednak ma w sobie urok. Jest piękna, romantyczna i znakomicie oddaje klimat pierwszej miłości. Więcej na-> http://ksiazkomiloscimoja.blogspot.com/2016/01/anna-i-pocaunek-w-paryzu.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szalenie zabawna, szalenie romantyczna, szalenie paryska i szalenie w moim stylu! W tej książce naprawdę można się zakochać. Chyba każda dziewczyna mogłaby się chociaż po części utożsamić z główną bohaterką Anną. Dlaczego? Dlatego, że Anna to normalna dziewczyna taka jak każda z nas - z pryszczami, kompleksami, której włosy nie zawsze wyglądają pięknie i której zdarza się puścić pawia (lub dwa) po mocno zakrapianej imprezie. Ale przede wszystkim Anna to dziewczyna, która się zakochuje. Nagle. Bezwarunkowo. Na zabój. W nieodpowiednim chłopaku. Coś wam to przypomina? Bo mi tak. Dlatego tak bardzo polubiłam główną bohaterkę. Za jej prawdziwość, ciepło i serdeczność. Za humor, działanie pod wpływem emocji i pedantyczność. Chciałabym mieć taką przyjaciółkę. "Anna i pocałunek w Paryżu" to historia o słodkim zakończeniu, ale jednocześnie opowiadająca przygodę, która mogła się zdarzyć każdej z nas. Dlatego całkowicie i bezwarunkowo ją pokochałam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu ostatniego zdania miałam już ochotę wrócić do pierwszego. Zacząć jeszcze raz. Przeżyć to jeszcze raz. Historia Anny tak mnie wciągnęła, że naprawdę nie miałam dość. Była czarująca, słodka; po prostu wspaniała! Z pewnością długo jej nie zapomnę i już szykuję podróż do Paryża, na którą przez tę książkę tak bardzo czekam. Nie była to jedynie opowieść o miłości, choć przede wszystkim o tym, ale także o tym wspaniałym mieście. Mam wrażenie, że jej strony wypełnione są zapachami, odgłosami i obrazami. Dzięki niej pokochałam Paryż, choć nigdy w nim nie byłam. Sama historia miłosna mnie urzekła i całkowicie oczarowała. Nie była w żadnym stopniu przerysowana lub przesłodzona, a tak realna, że sama pragnęłam ją przeżyć. Wywołała we mnie masę emocji. Naprawdę, naprawdę polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Romantyczna historia w mieście miłości. Gdy czytałam tą książkę w autobusie do Paryża, "wchłonęłam" klimat miasta, a podczas zwiedzania ciągle muślałam o Annie. Nie rozumiem, dlaczego miasto jej się nie podobało, chociaż zgadzam się ze strachem przed językiem. Niestety moja historia nie skończyła się pocałunkiem, ani na Notre Dame, ani na wieży Eiffla, ale cały czas miałam w głowie komentarze Anny o zachowaniu Francuzów. Obaliłam jednak stereotypy głoszone przez nią (oni nie piją tle kawy). Polecam wszystkim fanom romansu i francuskiej kutury. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)