Anihilacja
Jeff VanderMeer

#współpracabarterowa
Gotowi na prawdziwy mózgotrzep?

Tajemnicza Strefa X, która się coraz bardziej rozprzestrzenia po świecie, a także w naszych umysłach. Poprzednie ekspedycje badawcze kończyły się niepowodzeniem. Członkowie wcześniejszych zniknęli albo powrócili niczym puste wydmuszki i niedługo potem umarli. Tym razem ma być inaczej. Na dwunastą ekspedycję wyruszają cztery kobiety. Przedzierają się w głąb Strefy X, w dziki, zarośnięty świat, gdzie za każdą rośliną może czaić się niebezpieczeństwo...

Od poprzednich wypraw mamy skąpe wskazówki. Co jest prawdą, a co iluzją?
Czym tak naprawdę jest Strefa X? Dlaczego istnieje? Co takiego zobaczyły tam wcześniejsze ekipy? Tajny spisek? Inny wymiar? Zjawisko nadprzyrodzone?

Jakie to było trzymające w napięciu! Z zapartym tchem śledziłam rozwój sytuacji, a im dalej, tym jest coraz bardziej niepokojąco i przerażająco. Tutaj wszystko wymyka się wszelkiej znanej nam logice. Wypaczona rzeczywistość jest snem? Ułudą? Wizją schizofrenika? Na ile możemy ufać naszej narratorce? Skąd wiemy, czy to nie są jej psychodeliczne doświadczenia? Czy członkinie dwunastej ekspedycji znają cel swojej wyprawy?

Tutaj nikomu ani niczemu nie można ufać, ani własnemu wzrokowi, ani umysłowi, tym bardziej, że mamy ograniczoną percepcję w obliczu czegoś niewyobrażalnego, niemieszczącego się w ramach racjonalnego pojmowania świata. Paranoja?

Ogrom tu pozornie nic nieznaczących szczegółów, które ostatecznie niosą ze sobą implikacje mrożące krew w żyłach. Atmosfera jest gęsta, wręcz duszna. To niezłe studium zachowań ludzkich w obliczu kompletnej derealizacji rzeczywistości. Uwypukla ludzkie lęki w upiornej, klaustrofobicznej otoczce. Czy kruchy umysł ludzki potrafi pojąć nieznane?

Ta książka wykręca mózg na drugą stronę. Przenosi nas poza granice czasoprzestrzeni, hipnotyzuje na maksa. Gra naszą wyobraźnią nie dając gotowych odpowiedzi, pozostawiając czytelnika z milionem pytań w głowie. I mimo wszystko masz wrażenie, że to miejsce naprawdę istnieje...

Przedziwna, groteskowa, oniryczna. Genialne weird fiction! Z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

Miejsce poza ludzką kontrolą i zrozumieniem, czyli Strefa X jest sceną, gdzie toczy się historia powieści. VanderMeer stopniowo kreował atmosferę niepewności, niepokoju i zaskoczenia. Miarowo zanurzałam się w świat, gdzie granica między nauką a szaleństwem, rzeczywistością a snem są mgliste, a sama historia i mnie zaczęła stymulować do snucia swoich wizji.

,,Anihilacja" jest niezwykła i ciągle odkrywała przede mną nowe tematy od powierzchownych przemian i przemijania, po nieco bardziej egzystencjonalne jak dezintegracja tożsamości i stopniowo posuwającej się obcości i rozwarstwienia naturalnego. Ta historia niezwykle prowokuje, a padające pytania mogą powodować dyskomfort, bo badałam tutaj, chociażby wątek ludzkiej kontroli i jej utraty, a także tego jakie mogą być jej następstwa.

Jestem absolutna fanka tego jak autor prowadził historię i jak za sprawą narracji, a w zasadzie umieszczaniu symboliki, czy niedopowiedzeń zmuszał do refleksji o naturze człowieka i jego granicami poznania. Mnie ta atmosfera tajemnicy i psychologicznej ciasnoty mogącej niejednokrotnie wprowadzić w poczucie zagubienia przekonała zupełnie.

,,Anihilacja" to książka dla czytelnika odważnego i lubiącego literackie wyzwania, jednak co najważniejsze trzeba być gotowym na refleksję nad istotą ludzkiego bytu, a refleksje te mogą nie być najprzyjemniejsze. VanderMeer stworzył dzieło pełne zagadek i niedopowiedzeń, jednak oferujące surrealistyczny wgląd w naturę ludzkiej egzystencji oraz relacji między człowiekiem a nieznanym. Mój wniosek jest taki, że te historie można pokochać i czerpać z niej garściami, ale równie dobrze można się na nią, pogniewać bo mam świadomość, że może wywołać u wielu frustracje. Jednak absolutnie wobec tej książki nikt nie pozostanie obojętny, bo charakteru jej nie brakuje.

Recenzja w ramach współpracy z Wydawnictwem Znak JednymSłowem