A Million Kisses in Your Lifetime
Monica Murphy

   Wren Beaumont jest niezwykle uprzejmą i miłą młodą kobietą. Jej kultura jest wręcz perfekcyjna, co czyni ją królową szkoły - dziewczyny chcą być takie jak ona, a chłopcy śledzą ją pożądliwymi spojrzeniami. Wren zrobi wszystko aby tylko nikogo nie zawieść.
   Crew Lancaster jest jedyną osobą w szkole, która niczego od niej nie chce. Na domiar złego jego śledzące spojrzenie mówi tylko o nienawiści. A Wren tego nie jest w stanie zrozumieć - w końcu nic mu nie zrobiła.
   Traf chciał, że nauczycielka tworzy z nich parę nad szkolnym projektem co siłą rzeczy zmusza ich do kontaktu.
   Czy Wren uda się dotrzeć do Crew i go zrozumieć? Dlaczego chłopak jej nienawidzi? Co się wydarzy? Jak tej projekt wpłynie na młodych ludzi?

    Totalnie zaintrygował mnie tytuł powieści. A jego znaczenie odkryte podczas lektury rzuciło całkowicie nowe światło na fabułę, która została perfekcyjnie stworzona i poprowadzona.
   Elementów zaskoczenia nie brakowało. Co rusz pojawiało się coś nowego. Coś co burzyło spokój dostarczając mnóstwa pytań, na które z przyjemnością i wielką pasją szukałam odpowiedzi. 
   To była totalnie wciągająca pozycja. Z każdą kolejną stroną zmieniałam zdanie o bohaterach. Patrzyłam na nich zupełnie innym okiem a finalny ich portret okazał się być zupełnie inny niż początkowo sądziłam. To była przyjemna niespodzianka. 
   Wren (nie podoba mi się to imię i nie do końca kojarzy mi się pozytywnie, choć znaczenie tego imienia jest fajne) to postać kruchej i stłamszonej młodej kobiety, która utknęła w złotej klatce. Przez nadmierną manię kontroli ojca stała się lękliwa i skryta. Emanuje idealnością. To chodząca perfekcja. Uprzejma, miła, kulturalna, słodka - doskonała. Doskonała do naśladownictwa przez rówieśników. Tylko gdzie w tym wszystkim jest jej prawdziwe "ja"? 
   Crew to jej całkowite przeciwieństwo. Pewny siebie, władczy, aroganckim, bezczelny, humorzasty, mroczny - przerażający. On pokazuje zawsze emocje, które w nim siedzą. Niczego nie ukrywa. A to fascynuje i pociąga. Przyciąga niczym magnes. 
    Stopniowe, powolne osaczanie Wren zdecydowanie oddziaływało na zmysły i wyobraźnię. Crew niczym myśliwy polował i czekał na odpowiednią chwilę. 
   Motyw hate-love został odpowiednio rozbudowany i poprowadzony. Miał w sobie wszystkie te cechy, które uwielbiam.
    To samo tyczy się slow burn, który skutecznie podsycał ciekawość i wzniecał żar. To oczekiwanie na wybuch pożaru zdecydowanie było w moim guście. Bardzo gorące. Piekielnie grzeszne i zmysłowe. Erotyczne w pełnym tego słowa znaczeniu. A jednocześnie nienachalne i bardzo naturalne.
    Odkrywanie swojej seksualności i pewności siebie to coś ciężkiego do przedstawienia. Do opisania z całymi emocjami. Tu autorce wyszło to bardzo dobrze. 
    Relacje z rodzicami, rodziną i przyjaciółmi również zostały pokazane w pełnym zakresie. Takie, jakie są w rzeczywistości. 
   Cóż więcej - czytajcie. Naprawdę warto. Mnie ta pozycja totalny porwała i zapewniła ogromne wrażenia. Zostałam zabrana na przejażdżkę rollercoasterem. Bardzo dobra pozycja dla fanów romansów i romantyczności. Ja jestem nią oczarowana.

Polecam

Współpraca reklamowa: Wydawnictwo NieZwykłe

#recenzja

„Kiedy mamy szczęście znaleźć kogoś, kto czyni nasz świat jaśniejszym, czy nie powinniśmy chwycić się tej osoby i nigdy nie pozwolić jej odejść?”

Wren Beaumot i Crew Lancaster są uczniami prestiżowego, prywatnego liceum. Wren jest, spokojną, grzeczną, cichą dziewczyną. Ma szerokie grono znajomych, jest lubiana, ba nawet podziwiana. Jej bogaci rodzice zapewniają jej wszystko, ale dziewczyna żyje pod ich, zwłaszcza ojca dyktando, nie sprzeciwia się, jest posłuszna. Marzy o studiach daleko od rodzinnego domu, jednak ojciec ma wobec niej inne plany. Ojciec Crew jest bardzo bogatym człowiekiem, właścicielem szkoły, do której oboje uczęszcza. Chłopak jest pewny siebie, arogancki wie, że może pozwolić sobie na dużo. Odkąd Wren pamięta, odczuwa na sobie niepokojący, nieprzyjemny wzrok Crew’a. Dlaczego tak na nią patrzy i czego chce? Nauczycielka zleca im wykonanie wspólnego projektu, z niechęcią zabierają się do pracy. Czy wspólne zadanie ich zbliży, czy będzie wręcz odwrotnie?

Ciekawy pomysł i wykonanie. Fabuła ciekawie poprowadzona niesie spore emocje, ukazuje codzienność, pokomplikowane relacje dwoje młodych ludzi, którzy wkraczają w dorosłe życie. Wren i Crew do obojga poczułam sporą sympatię i oboje wzbudzali we mnie irytację. Ona jest ułożoną, grzeczną, niewinną uczennicą, posłuszną córką, robi to, co oczekują od niej inni. On jest pełen mroku, cichy, przystojny, inteligentny. Wyraźnie czujemy, że jego intencje nie są do końca szczere. Początkowa niechęć zaczyna się zmieniać...

Bogaci młodzi ludzi i ich codzienność, która wcale nie jest usłana różami. Wren i Crew wspólnie wykonywane zadania zbliża ich do siebie. Wytworzyli o sobie, na podstawie domysłów mylący obraz ich relacja ulega zmianie, pojawia się przyjaźń. Jednak dziewczyna nie do końca jest przekonana o jego dobrych intencjach. Między nimi wibrują emocje, wyraźnie wyczuwamy napięcie. Przy nim stopniowo następują w niej zmiany, staje się pewniejsza siebie, dostrzega swoją wartość, rozkwita. Trudne relacje rodzinne, wpływ, jaki rodzice mają na swoje dzieci, ich oczekiwania i wymagania. Istotną rolę w całej opowieści odgrywa sztuka. Manipulacja, molestowanie przez nauczyciela.

Bardzo dobra, słodko – gorzka opowieść o młodych ludziach i problemach u progu dorosłości. Nakreślony motyw hate – love, który ulega zmianie, przyjaźń, miłość. Polecam.