Biogramy wybitnych uczonych w encyklopediach najczęściej ograniczają się do suchego zestawienia najważniejszych faktów. Tymczasem uczeni są przede wszystkim ludźmi, wybitnymi indywidualnościami, i mają - jak każdy - przywary, dziwactwa, upodobania, a niekiedy burzliwe życie prywatne. Wszystkie informacje na ten temat są najczęściej wstydliwie pomijane, gdyż panuje przekonanie, że nie wypada odbrązawiać posągowych postaci.
Tymczasem kiedy dowiadujemy się, że wielki Arystoteles jąkał się, Albert Einstein podkradał tytoń do fajki, a współtwórca mechaniki kwantowej Erwin Schrödinger miał liczne kochanki, postacie nabierają wreszcie cech ludzkich.
Obecny zbiór tekstów luminarza polskiej nauki Andrzeja Kajetana Wróblewskiego oparty jest na cyklu jego artykułów "Uczeni w anegdocie" publikowanym od ponad 25 lat w miesięczniku "Wiedza i Życie". Część z nich znalazła się już w zbiorach książkowych "Uczeni w anegdocie" (Prószyński i S-ka 1999), "Uczeni w anegdocie. Poczet drugi" (Prószyński i S-ka 2004) oraz "200 uczonych w anegdocie" (Świat Książki 2010).
Wszystkie publikowane wcześniej teksty zostały przejrzane, poprawione, uzupełnione, rozszerzone i przystosowane do obecnego wydania, w którym można znaleźć opowieści o stu nowych postaciach.
Andrzej Kajetan Wróblewski (ur. 1933) jest profesorem fizyki. W latach 1986-1989 był dziekanem Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1989-1993 rektorem Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Polskiej Akademii Nauk i wiceprezes Polskiej Akademii Umiejętności. Miłośnik historii nauki i kolekcjoner anegdot o słynnych naukowcach.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2018-06-21
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 480
Aby właściwie zrozumieć i przedstawić stan fizyki w jakiejś odległej epoce, trzeba się postarać ,,wejść w skórę" działających wtedy uczonych, naśladować...
W książce omówiono główne ścieżki rozwoju fizyki, począwszy od cywilizacji starożytnych, aż po osiągnięcia fizyki współczesnej. Doskonała prezentacja...
Przeczytane:2018-08-24, Ocena: 5, Przeczytałem,
Ludzkie oblicze wielkich naukowców
Czy zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda droga do zdobycia Nagrody Nobla? Co najwięksi naukowcy robią w wolnym czasie? Jak wyglądają ich związki, a jak relacje z dziećmi? Jeśli zastanawiają Was kulisy wielkich odkryć naukowych, to koniecznie powinniście sięgnąć po pozycję autorstwa Andrzeja Kajetana Wróblewskiego.
Tak jak się spodziewałam, drugi tom w niczym nie ustępuje pierwszemu (a już pierwszy bardzo przypadł mi do gustu). To kolejny zbiór ciekawych i zabawnych anegdot dotyczących osób, które zwykle poznajemy w szkole z zupełnie innej strony. Lekkie pióro autora sprawia, że rozdziały czyta się niezwykle szybko, a choć lektura czasem dotyka największych osiągnięć z dziedziny fizyki, matematyki, czy chemii, nawet skrajny laik w tych dyscyplinach jest w stanie jej podołać. Na plus zaliczam też szatę graficzną obu części.
Oprócz dowcipnych notek biograficznych drugi tom jest wzbogacony o kilka rozdziałów na tematy okołonaukowe, np. z czego śmieją się naukowcy, albo którzy z nich byli dobrymi wykładowcami, a którzy zupełnie się do tego nie nadawali. Możecie mi wierzyć, niejednokrotne parsknięcia śmiechem są gwarantowane.
Jestem pod wrażeniem tego, jak wielką pracę wykonał autor, by zebrać wszystkie te historyjki i anegdoty, bardzo często obalając też nieprawdziwe pogłoski. Andrzej Kajetan Wróblewski skutecznie walczy z mitem smętnego i ponurego naukowca, pogrążonego własnych myślach i niezwracającego uwagi na nic poza odkrywaniem nowych teorii. Nobliści często okazują się kawalarzami uwielbiającymi sporty i spotkania towarzyskie (często sowicie zakrapiane).
Książka Wróblewskiego to prawdziwa plejada ekscentryków. Jeżeli macie ochotę na lekką lekturę w gawędziarskim stylu, przy okazji której możecie dowiedzieć się kilku ciekawych faktów, koniecznie sięgnijcie po oba tomy "300 uczonych prywatnie i na wesoło". Nie pożałujecie.