Калеки
Siergiej Łukjanienko

Z cyklem ,,Genom" mam kłopot. I to nie jeden. Po pierwsze, jakie książki wchodzą w skład cyklu? To co zna czytelnik rosyjski to: ,,Genom", ,,Tańce na śniegu" i ,,Kaleki". Taki ,,skład" i taka kolejność. Jak widać, tom tytuł pierwszego tomu jest taki sam jak tytuł cyklu, co wprowadza jeszcze większe zamieszanie. Polski czytelnik przyzwyczajony jest do odwrotnej kolejności - a więc najpierw ,,Tańce na śniegu" potem ,,Genom". Ma to pewien sens, gdyż jest to układ zgodny z chronologią opisywanego świata. Układ rosyjski odzwierciedla kolejność pisania. Zanim przejdę do omawiania tekstu, pozwolę sobie na krótką, ale istotną dygresję. W języku polskim utwory prozatorskie można z grubsza podzielić na powieści i opowiadania. Wiem, wiem, że znawcy tematu mogą mnie oskarżyć o spłycanie problemu, ale chodzi mi tu o rozważania na poziomie zwykłego zjadacza chleba (i książek) oraz języka potocznego. Rosjanie oprócz powieści (?????) i opowiadania (???????) mają jeszcze ??????? - coś co jest na powieść za krótkie, a na opowiadanie za długie. Do kategorii ??????? zaliczamy takie arcydzieła jak chociażby ,,Śmierć Iwana Ilicza" Lwa Tołstoja, określona przez polską wikipedię jako nowela, co nie do końca jest prawdą, bo nowela (???????) to jeszcze co innego, ale z braku lepszego ekwiwalentu ujdzie. Chyba najlepiej pasuje tutaj nieoficjalne określenie ,,mikropowieść". Jak zwał tak zwał, ważne, że wiemy o co chodzi, ,,Kaleki" to właśnie ??????? - prawdziwe wyzwanie dla wydawcy. Nie bardzo wiadomo co z tym fantem zrobić - do zbioru opowiadań jest za długa, na samodzielną publikację za krótka. Gdyby ktoś wydał cykl ,,Genom" w jednym tomie, tak jak to robią Rosjanie, może dokleiłby i ,,Kaleki", a tak... Nie wiem nawet, czy tekst został przetłumaczony i wydany w Polsce. Szukałam ale nie znalazłam. To oczywiście o niczym jeszcze nie świadczy - może się kiepsko starałam. Będę wdzięczna za każdą informację. Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie... Ci, którzy czytali ,,Genom" (cykl) wiedzą, że tom pierwszy i drugi są ze sobą powiązane niemalże symbolicznie. Akcja obu książek rozgrywa się w tym samym uniwersum, ale ani postaci, ani fabuła nie mają ze sobą nic wspólnego. Trochę inaczej rzecz się ma gdy idzie o ,,Kaleki" - z ,,Genomem" (powieścią) łączy je postać głównego bohatera, Alexa Romanowa, spec pilota. Jednakże w całym tekście jest tylko jedna, delikatna aluzja do tego, co się działo w powieści. Nie wnosi on nic do treści, a jedynie sygnalizuje czytelnikowi, że to ten sam Alex, tylko nieco starszy i po przejściach. Nasz bohater jest teraz kapitanem zespołu ,,spec" (a jest zbieranina zaiste przedziwna), w którego skład wchodzą: psycholog-spec Weronika, która wierzy, że jej zmarły syn żyje; Demian wojownik-spec, spłacający dług swego brata; Tracy - haker mylący rzeczywistość wirtualną z normalnym światem i Hassan, którego błąd w genomie pozbawił wrażeń sensorycznych. Przed załogą stoi nie lada zadanie: mają uporać się ze zbuntowanym statkiem ,,Srebrna Róża". Więcej szczegółów nie zdradzę, żeby nie psuć zabawy. Wartka akcja, ciekawe postacie, niebanalne rozwiązanie, czyli wszystko to, za co kochamy Sergieja Łukjanienkę. Nie jest to lektura specjalnie głęboka, ale niewątpliwie dostarcza przyzwoitej rozrywki. Można czytać i jako oddzielną rzecz, i jako kontynuację cyklu ,,Genom".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)