Szklane usta

Informacja dystrybutora: Światowa premiera „Krwi Poety" odbyła się w dniu 3 maja br. w Nowym Jorku, podczas otwarcia retrospektywnego przeglągu twórczości Lecha Majewskiego w Museum of Modern Art. To ogromne wyróznienie, tym większe, że Lech Majewski jest jednym z najmłodszych artystów, którzy dostąpili tego zaszczytu. Początkowo, „Krew Poety” była poematem w 33 obrazach, w którym Majewski uwolnił się od terroru dialogu. Wystawa składała się z kilku mocnych, intensywnych wideoartów. Eksperymentalna forma dzieła polegała m.in. na sposobie pokazu: projekcji pętlowej na 8 ścianach i 24 monitorach równocześnie. W tej inscenizacji widz mógł się dowolnie poruszać, dzieło tworzyło nieskończoną ilość opowieści odczytywanych przez każdego inaczej. Naturalną konsekwencją wystawy stał się film – „Szklane usta / Krew poety”. Jego bohaterem jest, jak łatwo zgadnąć, poeta. Leczącego się w szpitalu psychiatrycznym młodego mężczyznę poznajemy dzięki, jak mówi sam Majewski, „przekrojowi przez mózg”, którym są oglądane obrazy. Sny, obsesje, urojenia, a także szpitalna rzeczywistość i powidoki przeszłości – każda kolejna scena unosi widza w strumieniu świadomości i podświadomości bohatera. Wspomnienia, pragnienia, bolesne traumy. Majewski przekonuje, że świat imaginacji jest dużo bogatszy od rzeczywistości. Można nie ruszać się z miejsca, a jednocześnie żyć intensywnie. Symultaniczny bieg różnych obrazów i wydarzeń jest znakiem sprzeciwu reżysera wobec linearnej narracji. Majewski odrzuca też samą narrację prowadzoną przy użyciu języka. Nie padają tu żadne słowa, pomocą w doświadczeniu całości jest tylko muzyka.