Święta rodzina

Informacja dystrybutora: Akcja debiutanckiego filmu Sebastiana Camposa rozgrywa się na Wielkanoc w nadmorskim domu pewnej rodziny architektów. Już od pierwszej chwili jesteśmy świadkami tarć w relacjach między jej członkami. Szczególne napięcia wyczuwalne są między ojcem, wziętym architektem, a synem, 21-letnim Marco, studentem architektury. Wszyscy z niepokojem czekają na przybycie jego pierwszej oficjalnej dziewczyny, Sofii - studentki dramatu. Tymczasem do sąsiednich domów wracają przyjaciele Marca: milcząca i tajemnicza Rita oraz Aldo z kolegą. Pechowy bieg wypadków powoduje, że matka zmuszona jest wyjechać. Czy rodzina, pozbawiona w ten sposób równowagi, wytrzyma wizytę zmysłowej, absorbującej emocjonalnie Sofii, która przywozi ze sobą kosmetyczkę pełną narkotyków? Nie widzę, nie słyszę, jestem ukrytą istotą, zakamuflowaną w tobie, zakamuflowaną w rzeczach - to słowa nucone przez Ritę podczas narkotykowego seansu, w którym uczestniczą znajomi Marca. Właśnie wokół tej ukrytej w każdym istoty skupia się akcja filmu. Emocje rozbudzone wizytą Sofii, potęgowane narkotykami, a także prowokującymi pytaniami, sprowadzanymi każdą rozmowę na niebezpieczne tory, zainicjują w bohaterach nieodwracalne zmiany. Co odkryją w sobie? Przyjmą to, czy odrzucą? A w grę wchodzą zasadnicze problemy: rywalizacja między ojcem a synem, rozróżnienie miłości od namiętności, zdrada, zmierzenie się ze swym homoseksualizmem. Żaden z bohaterów nie uniknie ciężkiej próby, która dla jednych okaże się bolesna, a dla innych oczyszczająca. Nawet nieobecna matka będzie musiała zmierzyć się z tym, co zastanie po powrocie. Film podzielony jest na trzy części: Wielki Piątek, Wielką Sobotę i Wielką Niedzielę. Każdy dzień stanowi kolejny etap w procesie zamian zachodzących w bohaterach. Aby uchwycić ich intensywność, Campos używa rozedrganej stylistyki Dogmy. Podglądana przez niego rodzina tylko z pozoru jest tworem raz na zawsze określonym. Nadawanie jej kształtu wydaje się równie mozolne jak ciągłe doskonalenie konstrukcji słynnej Sagrady Familii przez Gaudiego. Magda Krzciuk (katalog, 6. MFF Era Nowe Horyzonty) Sebastián Campos nakręcając film zaledwie w ciągu trzech dni, jedynie z zarysem scenariusza, bez żadnych dialogów, stworzył jeden z najlepszych filmów roku. Był to projekt ryzykowny, ale reżyserowi - zgodnie z zamierzeniem - udało się przedstawić charakter latynoamerykańskiego społeczeństwa.