Możemy się przyzwyczaić do poczucia straty, które dręczy nas minuta po minucie. Możemy zaakceptować rozpaczliwy smutek przez którego pryzmat, zaczynamy postrzegać rzeczywistość. Możemy nawet nauczyć się żyć z tą stratą. To jednak nie oznacza, że rana się zabliźni ani, że cierpienie pozwoli się zamknąć w metalowym pudełku i da o sobie zapomnieć.
Możemy się przyzwyczaić do poczucia straty, które dręczy nas minuta po minucie. Możemy zaakceptować rozpaczliwy smutek przez którego pryzmat, zaczynamy postrzegać rzeczywistość. Możemy nawet nauczyć się żyć z tą stratą. To jednak nie oznacza, że rana się zabliźni ani, że cierpienie pozwoli się zamknąć w metalowym pudełku i da o sobie zapomnieć.