Takiego cię poznałem Kaj. Wypaliłeś swoje imię w mojej duszy. Stanąłeś jak góra, o której myślałem, że jest nie do pokonania. Wiedliśmy ze sobą straszliwą wojnę. Nieraz krew leciała ci z nosa, często moja twarz i ręce krwawiły rozranione twoimi paznokciami. Obaj wiele się napłakaliśmy, ty w ciągu dnia, zanim wreszcie zasnąłeś z wyczerpania około północy, a ja nocą, kiedy już nie wiedziałem, jak zniosę następny dzień, jak zniosę ciebie.
Jeszcze na wpół śpiąc czuję, że Kaj gramoli się do mnie do łóżka. Przytula się do mnie - może dlatego, że łóżko jest wąskie, a może szuka mojej bliskości. Nie otwierając oczu rozmyślam, jak bardzo musiało mu brakować tego cielesnego kontaktu w pierwszych latach życia. Oczywiście sam bronił się przed nim, tak jak bronił się przed jedzeniem. Cieszę się, że Kaj wrócił, że leży obok mnie. Znowu szuka poczucia bezpieczeństwa, którego tak szalenie mu potrzeba. Cieszę się też, że spodnie jego piżamy są suche. Jak to wszystko może za
Więcej