trzy miliardy - wiersz

Autor: niegadul
Czy podobał Ci się ten wiersz? 0

o już czwarty tydzień

siedzę w gospodzie „pod depresją”

już mnie nie kocha

nie kocha

nie kocha

 

wielkie mi coś

i tak za trzy miliardy lat

zgaśnie słońce

 

jeszcze sączę

czterdziestoczteroletnią formalinę

ale rozkładu

nic już nie powstrzyma

 

trzy miliardy

 

raczej nie doczekam

jakoś mi się nie chce

 

bez Ciebie

 

kiedyś się śmialiśmy

i mogłem

kontrolować czas

przestrzeń

i energię wszechświata

 

dać bogom wolny dzień

 

dziś z trudem uchylam oko

widzę że milczenie

padające z Twoich warg

zgasiło nadzieję

czekam już tylko

aż osy

zaczną jeść

owoc moreli

jest wtedy najlepszy

podzielę go jak zawsze

 

na pół

 

Najpopularniejsze wiersze
Video Player is loading.
Current Time 0:00
Duration 0:00
Loaded: 0%
Stream Type LIVE
Remaining Time 0:00
 
1x
    • Chapters
    • descriptions off, selected
    • subtitles off, selected

      Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeśeli jeszcze go nie posiadasz.

      Reklamy
      O autorze
      niegadul
      Użytkownik - niegadul

      O sobie samym:
      Ostatnio widziany: 2013-06-10 13:25:04

      Top 10 wierszy