Kiedy wydam ostatnie tchnienie - wiersz
Autor: nobody
Czy podobał Ci się ten wiersz? 0
Kiedy wydam ostatnie tchnienie i...
sumienie przkeroczy czubek nosa,
widok nieba zamienię na ziemię,
w którą wsiąknie łza czysta jak rosa.
Łza tęsknoty za tym co minione,
kropla żalu za czyny plugawe,
słona stróżka tych leków wpojonych
w życiu wiecznym zastąpią mi strawę.
Więc nie rońcie łez gorzkich - to zbytki!
Sam wyleje ich rzewne pacierze.
Bo gdy koniec mój będzie zbyt szybki,
łzom najczystszym swą spowiedź powierzę.
Lecz co to, ja nie płaczę?
Video Player is loading.
Current TimeÄÂĂÂ 0:00
DurationÄÂĂÂ 0:00
Remaining TimeÄÂĂÂ -0:00
ÄÂĂÂ
Beginning of dialog window. Escape will cancel and close the window.
End of dialog window.