Recenzja książki: Ja tu jeszcze wrócę!

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

W czasach, kiedy większą część życia człowieka spędza się w miejscu pracy, literatura popularna próbuje ten fakt w pełnej okazałości ukazać. „Ja tu jeszcze wrócę!” Ewy Zaleskiej to niezwykle prawdziwy obraz przedstawiający świat po drugiej stronie biurka. Z pozoru miła i przyjemna praca w biurze może zamienić się w najgorszy koszmar, gdy przesadzone ambicje i trudne do realizacji plany szefowej biorą górę nad zdrowym rozsądkiem.

Berenika Michalska-Kubisiak jest prezesem agencji reklamowej. Z racji zajmowanego przez siebie stanowiska uważa, że może pracujących na jej zlecenie ludzi bezkarnie obrażać, drwić z nich czy im dokuczać. Z biegiem czasu pani Berenika oraz zarządzana przez nią agencja popadają jednak w coraz większe kłopoty finansowe – wygórowane wymagania i zaniżone płace zaczynają się na Michalskiej-Kubisiak mścić. Niespodziewanie w agencji reklamowej pojawia się nowa twarz. Karino Mroźny, mężczyzna już niemłody, długo bezrobotny i niedoceniany przez żonę, próbuje zregenerować podupadły budżet firmy. Niestety, jak nietrudno się domyślić, także i on wpada w łapska bezwzględnej szefowej, stając się kolejna ofiarą mobbingu. Czy zrezygnowanym pracownikom agencji uda się pozbyć zajadłej pani prezes? Czy przyszłość przyniesie nową nadzieję i uratuje gasnące w zatrudnionych w agencji ludziach przekonanie o prawdziwości przyjacielskich relacji pracownik-szef? Na te i na wiele więcej pytań czytelnik znajdzie odpowiedź w powieści Ewy Zaleskiej „Ja tu jeszcze wrócę!”.

Fabuła powieści, bardzo aktualna w dzisiejszych czasach, niesamowicie szybko wciąga czytelnika w bieg wydarzeń. Chociaż głównym miejscem akcji jest biuro agencji reklamowej, to mnogość sytuacji i liczne perypetie bohaterów sprawiają, że powieść zdaje się pełnowymiarową analizą problemów społecznych. Doskonale poradziła sobie autorka z niełatwym zadaniem ukazania postaci w sposób jak najbardziej naturalny, a – co się z tym wiąże – wiarygodny. Berenika Michalska-Kubisiak jest sztandarowym przykładem wrednej, głuchej na prośby pracowników szefowej, kobiety pozbawionej ludzkich odruchów i emocji, dla której nie istnieje takie słowo jak empatia.

Język powieści Ewy Zaleskiej jest charakterystyczny dla książek z gatunku literatury popularnej. Opisy mają na celu jak najbardziej dokładne przedstawienie otaczającej bohaterów przestrzeni, dialogi natomiast są skonstruowane w przemyślany i niebanalny sposób. W książce Ewy Zaleskiej czytelnik dostrzeże subtelnie zarysowaną równowagę między humorem a powagą. W powieści bowiem nie ma miejsca na przypadek, każde wydarzenie – czy to komiczne, czy tragiczne – jest wyważone, z góry zaplanowane i ciekawie przedstawione.

„Ja tu jeszcze wrócę!” to powieść, która bawi, rozśmiesza, ale także za pomocą mistrzowsko skonstruowanego zakończenia uczy i daje czytelnikowi do myślenia. Książka Ewy Zaleskiej odłącza się od klasycznego zastępu powieści kierowanych przede wszystkim do kobiet. Drobiazgowa analiza współczesnych problemów, świeże i jakże aktualne spojrzenie na ludzkie kłopoty, zwłaszcza związane z karierą zawodową oraz błyskotliwe przedstawienie licznych, nietuzinkowych i ścierających się ze sobą charakterów sprawiają, że „Ja tu jeszcze wrócę!” jest powieścią wielowymiarową, do której czytelnik wielokrotnie powróci.