Recenzja książki: Cukiernia pod Amorem. Zajezierscy

Recenzuje: Justyna Gul

Pod markizą cukierenki

Są takie miejsca na świecie, których klimat uskrzydla, otula, rozmarza. Są takie miasteczka, które zniewalają swoim urokiem, mają w sobie siłę minionych pokoleń, są uosobieniem patriotyzmu i polskości. Są wreszcie takie kawiarnie, w których czas spędzony na pałaszowaniu słodkości  jest jak podróż w krainę beztroskiego dzieciństwa i dodających otuchy, kochanych objęć matczynych.

Takim miejscem jest z pewnością cukiernia Pod Amorem, a wypiekane tam jagodzianki rozbudzają apetyt… na czytanie. Autorka tej rodzinnej sagi, której pierwszy tom opowiadający o dziejach Zajezierskich nosi właśnie tytuł „Cukiernia Pod Amorem”, stworzyła dzieło niezapomniane w którym zaczytywać się powinna cała Polska. Małgorzata Gutowska-Adamczyk tworzy klimat niczym u Nurowskiej, ale tu mamy dodatkowo historyczną tajemnicę, a koleje losu następujących po sobie pokoleń niosą mroczne tajemnice, wielkie namiętności i przepełniające bólem tragedie.

Swoją wyprawę śladem tajemniczego pierścienia odnalezionego podczas wykopalisk archeologicznych rozpoczynamy na rynku w Gutowie. Ów klejnot to dziedzictwo rodu Gutowskich, a tradycja jego wręczania najstarszemu synowi z chwilą osiągnięcia pełnoletniości sięga aż bitwy pod Grunwaldem. Wtedy to protoplasta rodu, Chwałko z Gutowa własną piersią osłonił przed mieczem krzyżackim księcia Witolda Kiejstutowicza. Ten, wdzięczny za ocalenie, uhonorował obrońcę pierścieniem zdjętym z palca.

Tradycja wręczania pierścienia była kultywowana do czasu, kiedy Andrzej Gutowski, nie doczekawszy się męskiego potomka, postanowił oddać sygnet zięciowi. W ten sposób złoty pierścień z wyrytymi na tafli trzema sześcioramiennymi gwiazdami trafił do Zajezierskich, służąc autorce jako pretekst do snucia wielowarstwowej opowieści, którą czyta się z zapartym tchem.

Poszukiwaniem śladów pierścienia w przeszłości oraz identyfikacją zwłok przy nich znalezionych zajmuje się rzutka studentka zarządzania i zarazem córka właściciela cukierni Pod Amorem, Iga. Tajemniczy klejnot zaginiony przed laty stał się już rodzinna legendą dlatego też odkrycie jego prawdziwej historii wydaje się fascynujące.

Jednocześnie wraz z Małgorzatą Gutowską-Adamczyk cofamy się w czasie, by porwał nas wir walk powstania styczniowego, dopadły trudy zarządzania rozległym majątkiem i przeobrażenia zachodzące w kraju. Towarzyszymy Barbarze Zajezierskiej w jej zmaganiach z utrzymaniem siebie i dzieci po śmierci męża, odpieramy zaloty chciwego stryja, płaczemy nad córką i załamujemy ręce nad kochliwym Tomaszkiem, a właściwie nad hrabim Tomaszem Zajezierskim, panem na Zajezierzycach, Jeziorce, Sianowie, Lubomirach, Wólce Sianowskiej, Woli Małej i Wielkiej, Ruszczynie, Celinowie, Zadolu i Pleci. Ten jurny mężczyzna był winny złamania rodowej tradycji, a piękna chłopaka Marianna z pierścieniem na palcu i przyszłym potomkiem Tomasza wyrusza za ocean. U boku hrabiego jest bowiem miejsce tylko dla odpowiedniej osoby i taką też jest Ada, która, choć oddała miłość innemu, to nosi pod sercem dziedzica Zajezierskich.

To zaledwie jedna karta niezwykłej historii niezwykłego rodu opisanej przez autorkę, a opowieści o kolejnych gałęziach drzewa genealogicznego jest znacznie więcej. Jednocześnie dla powrotu do rzeczywistości mamy spotkania z Igą w kawiarni i zajadając Gutowskie delicje, poznajemy obawy i nadzieje dziewczyny, zarówno te dotyczące przyszłości, jak i zamierzchłych, choć - wydawałoby się - tak niedawnych czasów.

„Cukiernia Pod Amorem” zasługuje na peany pod adresem Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, a chóry anielskie powinny zagrać na trąbkach, oznajmiając pojawienie się tego klejnotu na rynku. Trzymam bowiem w ręku książkę niezapomnianą, w której historia splata się z teraźniejszością, łzy ze śmiechem, a słodkie wypieki z gorzkimi pigułkami serwowanymi przez los. Pozostaje mi jedynie rozsiąść się w kawiarni „Pod Amorem” i delektując się migdałowym pierścieniem, poczekać na kolejny tom sagi. Wiej, wietrze historii, a ty, czasie, przyspieszaj!

Tagi: bóg