Oto najpopularniejsze książki 2016 roku!

Pierwsze dni nowego roku to świetny czas na podsumowanie wrażeń płynących z lektury tych książek, które w 2016 roku zagościły na naszych stolikach, biurkach i w torebkach. Po które tytuły wydane w 2016 roku sięgnęło najwięcej czytelników serwisu Granice.pl? Przekonajmy się! 

-> Zagłosuj na najlepsze książki roku 2016 i wygraj zestawy nawet 20 nowości wydawniczych!

10. Były sobie świnki trzy, Olga Rudnicka, Prószyński i S-ka

Mam własną świętą.

Jaką?

Matkę wszystkich matek. Świętą naiwność.

Sytuacyjna, pełna czarnego niekiedy humoru, komedia napisana z przymrużeniem oka z wątkiem kryminalnym, skierowana głównie do czytelniczek, szukających sposobu na poprawę humoru. Dynamiczna akcja, wyraziste (nawet nieco przerysowane postacie), wątek przyjaźni - to niewątpliwe zalety tej książki. Na książkach Rudnickiej jeszcze się nie zawiodłam! (monalizka)

9. Zapach lawendy, Nina Harrington, Lynne Graham, Amanda Browning, Harper Collins

Lekki, upalny klimat romantycznej Francji to idealna sceneria dla romansu. I tak właśnie staje się w Zapachu lawendy. Ta książka to aż trzy wyjątkowe opowiadania. W każdym z nich miłość odgrywa główną rolę, ale w żadnym nie jest to proste uczucie. To opowieści raz pogodne, raz - porywające, ale zawsze - poruszające. To idealna lektura na lato. Nie ma znaczenia, czy nad morzem, w górach czy na własnej kanapie. W tym sezonie miłość była pełna... tajemnic.

(NaWidelcu)

8. Dwadzieścia siedem snów, Marta Alicja Trzeciak, Wydawnictwo Kobiece

Opowieść utrzymana w konwencji realizmu magicznego, która dla jednych może stać się zupełnie nierealna, a dla innych wręcz przeciwnie - bardzo prawdopodobna. Wszystko bowiem zależy od własnej percepcji, od własnego sposobu postrzegania rzeczywistości. Dla takich literackich uczt warto zarwać całą noc, a lektura ta pozostanie na długo w naszej pamięci. Powieść polecam w szczególności czytelnikom głodnym literackich wyzwań, którzy cenią sobie niebanalną fabułę.

(awiola)

7. Nieznajomy, Harlan Coben, Wydawnictwo Albatros

Powieść czyta się szybko, chociaż akcja rozkręca się dość powoli. Jak na Cobena książka jest dość przeciętna, wręcz odbiega stylowo od innych jego książek. Zabrakło mi trochę typowego dla autora poczucia humoru, ciętych dialogów i szybkiej akcji. "Nieznajomy" nie jest złą powieścią. Momentami trzyma w napięciu, trochę daje do myślenia, czasami nie można się od niej oderwać. Jednak nie porywa. Zwłaszcza dla fanów Cobena może okazać się rozczarowaniem.

(malczes88)

6. Kiedy odszedłeś, Jojo Moyes, Wydawnictwo Znak

Zanim się pojawiłeś, której Kiedy odszedłeś jest kontynuacją, skradło moje serce już od pierwszych stron i historia ta już od dawna obecna jest w mojej podświadomości. Za każdym razem wspominam ją niesamowicie miło, ze wzruszeniem oraz wrazeniem, że była to lektura niepowtarzalna. Po kontynuacji spodziewałam się nieco więcej. Styl autorki w dalszym ciągu jest lekki, a powieść - nadal bawi. Miło było poznać dalsze losy bohaterów, ich kolejne zmagania z życiem. Książka była ciekawa, jednak nie wciągnęła mnie tak bardzo jak część pierwsza i nie przyniosła mi tak wielu emocji.

(livingbooksx)

5. Rewizja, Remigiusz Mróz, Wydawnictwo Czwarta Strona

Ogromną zaletą nowej powieści Remigiusza Mroza są błyskotliwie napisane dialogi, tak bardzo filmowe, jak to tylko możliwe. Idealnie pasują do wizerunku „wyszczekanych" prawników i jeśll na podstawie tej książki nie powstanie film, zmarnowany zostanie cały ich potencjał!

Rewizja to bardzo dobrze napisana powieść. Wciąga od pierwszej strony i cały czas utrzymuje uwagę czytelnika. I chociaż objętościowo jest spora, lektura nie dłuży się ani przez chwilę! Świetna intryga w najlepszym stylu. 

(NaWidelcu)

4. Żniwa zła, Robert Galbraith, Wydawnictwo Dolnośląskie

Czytając Żniwa zła, wyraźnie widać, że J.K. Rowling znakomicie bawi się podczas pisania kryminałów. Sprawnie „ogrywa” stare schematy, z lekkością nawiązuje do klasyki i z przyjemnością wnika w życie wewnętrzne swoich bohaterów. Ale - co najważniejsze - chyba tak samo dobrze bawić się będą czytelnicy jej najnowszej powieści. Może nieco więcej przyjemności przyniesie lektura Żniw zła kobiecej ich części, ale mężczyźni również nie powinni przesadnie narzekać. Trzeci bowiem tom cyklu o losach Cormorana Strike’a to odsłona bardzo udana. Odpowiednio złożona, choć nie przekombinowana, odpowiednio wiarygodna i odpowiednio trzymająca w napięciu. Bardzo akuratna to powieść. Bardzo akuratna. (Sławomir Krempa)

3. Uwikłani. Obsesja, Laurelin Paige, Wydawnictwo Kobiece

2. Pokój, Emma Donoghue, Wydawnictwo Sonia Draga

Pokój jest powieścią jedyną w swoim rodzaju, przepełnioną ogromem macierzyńskiej miłości, ale i szarą rzeczywistością. To powieść wielopłaszczyznowa, w której nie brak celnych uwag odnośnie do społeczeństwa, obowiązujących norm i zasad oraz złożoności świata. Fakt, iż tych cennych obserwacji dokonuje pięcioletni, wyizolowany z otoczenia chłopiec, jest tym bardziej wstrząsający. „Widzę, że osoby na świecie są prawie zawsze zdenerwowane i nie mają czasu” - mówi Jack, zauważając największe bolączki naszych czasów - „(…) jak patrzę na dzieci, to myślę, że dorośli ich nie lubią, nawet rodzice. Mówią że dzieci są śliczne i takie słodkie, każą dzieciom coś zrobić jeszcze raz, żeby mogli to sfotografować, ale nie chcą się z nimi tak naprawdę bawić (…) Czasem jakieś małe dziecko płacze, a ta dołączona do niego mama nawet nie słyszy” - dodaje bohater powieści. Smutne to, czyż nie? Smutne, ale boleśnie prawdziwe. Podobnie jak znakomity Pokój Emmy Donoghue. (Justyna Gul)

 

 

1. Harry Potter i Przeklęte Dziecko, J.K. Rowling, Jack Thorne, John Tiffany, Wydawnicwo Media Rodzina

 

Zaskakująco dobrze czyta się tę opowieść - mimo, że to przecież sztuka teatralna. Wydarzenia toczą się gładko (choć autorom nie udało się uniknąć wszystkich fabularnych mielizn, czego wielu czytelników im z pewnością nie wybaczy), a napięcie podtrzymywane jest umiejętnie. Dialogi wypadają świetnie - i nie ma się czemu dziwić, skoro John Tiffany i Jack Thorne to tak doświadczeni teatralni „wyjadacze”. Motywacje postaci są może nieco zbyt bliskie ogranym schematom i miejscami za bardzo stereotypowo „freudowskie", ale mimo wszystko - wiarygodne. Być może niektórzy bohaterowie na chwilę wypadają ze swych ról, może miejscami zachowują się nieco inaczej niż w powieściach Rowling, może czasami są zaskakująco mało domyślni, ale i tak w gruncie rzeczy to nadal „starzy, dobrzy” Ron, Hermiona i Harry (a także Ginny, profesor Snape, McGonagall i reszta profesorskiego grona). Jesteśmy więc znów w Hogwarcie. Wróciliśmy do świata, który przez wiele lat miłośnicy serii uznawali za swój drugi dom. (Sławomir Krempa)