Zima w siedlisku
Janusz Majewski

Książka dotyka ważnego problemu - radzenia sobie z utratą bliskiej osoby, poczucie osamotnienia, czasem bezradności, walkę emocji. Autor umiejętnie ukazuje zachowania ludzkie - gesty przyjaźni, próby wykorzystania sytuacji i prawdę starą jak świat: my odchodzimy, tracimy kogoś a życie toczy się dalej..., po nocy przychodzi kolejny dzień, pory roku następują po sobie i tylko ludzie jakby bardziej zabiegani, zajęci swoimi sprawami... Dlatego warto zatrzymać się i poświęcić trochę czasu na Zimę w Siedlisku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Informacja o kontynuacji Siedliska była dla mnie niesamowitym przeżyciem! Przeczytałam kiedyś wywiad pana Janusza Majewskiego, w którym powiedział, że nie przewiduje kontynuacji ? a tu proszę! Taka niespodzianka. Premiera była 15.10.2012, a ja zupełnym przypadkiem trafiłam na Zimę w Siedlisku przed Świętami. Wszystkie prezenty były już kupione, sobie nawet kupiłam dwie książki ? nie było szans żeby książka doszła przed świętami, więc zostały mi księgarnie, bo potrzebowałam tej książki JUŻ, TERAZ. Nie oszukujmy się, po prostu byłam ciekawa co się dalej wydarzy. Przyjaciele, co my byśmy bez nic zrobili? Ano raczej nic. ;) Od przyjaciółki dostałam pięknie zapakowaną książkę, moja radość była ogromna! Książka nie zdążyła poleżeć, bo od razu zaczęłam ją czytać ? Wiedziałam na co musze być przygotowana ? na stratę ważnej osoby w książce, o tym mówiła informacja na okładce, więc wzięłam głęboki wdech, zaparzyłam gorącą herbatę i zaczęłam na nowo przygodę z Siedliskiem, tym razem zimową porą. Na samym początku Krzysztof umiera? Sposób w jaki autor opisał jego śmierć jest tak dokładny, że nie trudno było to sobie wyobrazić. Strata najbliższej osoby bardzo boli, jednak jako czytelniczkę bolało mnie również to, że Marianna została sama. Dzieci i przyjaciele nie zastąpią męża nawet w najmniejszym stopniu. Trzeba było się otrząsnąć i podnieść głowę. Tak też zrobiła Marianna, za co ją pokochałam jeszcze bardziej. Książka pełna jest wspomnień z młodości, a także przygód związanych z wczasowiczami. Jednak to, co najbardziej mnie bawiło, to historie związane z miejscowymi. Na nich zawsze można liczyć, zupełnie jak na humor pana Janusza, którym przesiąknięta jest książka. Niby o utracie, ale pojawia się nowy członek rodziny, więc potwierdza się teza, że kiedy ktoś odchodzi, na jego miejsce rodzi się malutki człowieczek. Więcej nie będę zdradzała, bo to żadna przyjemność czytać wiedząc co będzie dalej. Jednakże polecam wszystkim, którzy marzą o sielskości. Książka sprawia, że zastanawiamy się nad tym co ważne w naszym życiu. I abyśmy zdążyli docenić kogoś, zanim go stracimy. U mnie pojawiły się łzy, co rzadko mi się zdarza. Jednak ta książka była zupełnie inna, szczera. Dająca do myślenia. Jedno jest pewne. Zdania nie zmieniłam co do wyboru miejsca zamieszkania. Muszą to być Mazury! Bo w przypadku samotności na sercu może zrobić się lepiej widząc tak wspaniałe mazurskie krajobrazy. Jedyne co mi się nie podobało, to ilość stron? więc Panie Januszu, proszę o więcej, bo ostatnie kartki czytałam przez kilka dni, dozując przyjemność.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Serial: KOCHAŁAM. Książkę czytało mi się dobrze, choć brakowało mi tego "zapartego tchu". Fajnie kojarzyć postaci z serialem. Miło.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)