Włoska podróż
Hanna Gałgańska

Ciepła wzruszająca powieść oszukaniu swojego miejsca na ziemi, z wojenna historia w tle. Podróż trzach kobiet do Włoch-Anny, Amelii i Megan, uswiadamia im co w_życiu najważniejsze. Liczne rozterki i przemyslenia bohaterki, koncza sie s, czesliwie. Anna wraca do Ernesta - meża, a babcia odnajduje swoja wojenna miłość Marcela na progu obozu.Ich raj to wolnosc. Ta podróż odmieni życie całej rodziny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Główna bohaterka jest znaną i bogatą redaktorką "Gazety Miejskiej". Anna niewątpliwie jest kobietą sukcesu, a inni ludzie tylko mogą jej pozazdrościć wielkiego domu, dobrze płatnej pracy, drogich wakacji. Wydawać by się mogło, że ma wszystko. Jednak jak to w życiu bywa kobieta przechodzi kryzys małżeński, a przez ciągłe zabieganie prawie w ogóle nie zna swojej nastoletniej córki. Ma ogromną ochotę uciec od rzeczywistości, ale zdaje sobie sprawę, że kolejny wyjazd jej nie pomoże, gdyż w środku czuje jedynie pustkę. W zaistniałej sytuacji wnioskuje, że złożenie pozwu rozwodowego jest najlepszym wyjściem. Jakby miała mało niewystarczająco dużo kłopotów, to jej babcia po śmierci męża zaczyna się dziwnie zachowywać. Pewnego dnia staruszka wyskakuje prośbą, by wnuczka zawiozła ją do Włoch, do małego miasteczka portowego Positano. Przyparta do muru kobieta zgadza się i obie wyruszają w trasę. Jakie jest ich zdziwienie, gdy w samochodzie okazuje się, że wiozą również Megan, zbuntowaną nastolatkę. W czasie podróży okazuje się, że wyjazd nie był jedynie zachcianką Amelii, a miała ona inny, ważniejszy powód. Starsza pani wyjawia im historię z przed lat, że podczas wojny miała zostać wywieziona do obozu pracy oraz opowiada o chłopcu, który był i jest jej wielką miłością. Czytając początek nie spodziewałam się fajerwerków, ale im dalej zagłębiałam się w tę książkę, tym bardziej przywiązywałam się do bohaterek i szczerze współczułam jednej z nich. Zaskoczeniem było dla mnie wprowadzenie przez autorkę tematu Holocaustu i opisanie, jak Żydzi musieli żyć w przepełnionym chorobami i głodem getcie oraz losu ludzi wywożonych wagonami do Treblinki. Mimo wszechobecnej tragedii miłość nie ustępowała strachowi, a młodzi ludzie kochali się mocno i trwale. Książkę polecam wszystkim! Dawno nie czytałam takiej ciepłej i życiowej powieści, a historia miłosna z wojną w tle, to coś niesamowitego. Ponadto uroku dodawały cudowne opisy klimatu śródziemnomorskiego, w którym bez wątpienia można odnaleźć swój raj. Źródło recenzji http://dobraksiazka1.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)