W życiu Majki nareszcie wszystko się ustabilizowało. Wygląda na to, że po wielu perypetiach znalazła nie tylko swoje miejsce na ziemi, ale też miłość i przyjaźń. Ale nie jest dobrze jak jest za dobrze.
Nad Uroczysko nadciągają burzowe chmury, ich pierwszym zwiastunem jest przyjazd Niemki, która (jak szepczą mieszkańcy Malowniczego) przyjechała odebrać ludziom ziemię. Jaki wpływ będzie miała ta wizyta na mieszkańców Uroczyska i całego miasteczka? Czy miejscowi dadzą sobie radę z kłopotliwym gościem? Kim jest ciotka Rozalia, która niespodziewanie zjawia się w Uroczysku?
Po raz kolejny zapraszamy czytelników do odwiedzenia Malowniczego i zajrzenia z wizytą do jego mieszkańców. Tych, którzy już pojawili się w poprzednich książkach z sudeckiego cyklu i tych, którzy dopiero zjawią się w miasteczku.
Wydawnictwo: SOL
Data wydania: 2012-07-25
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 352
Język oryginału: polski
Ilustracje:Andrzej brzezicki i Alicja Brzezicka
Moja przygoda z książkami Magdaleny Kordel zaczęła się przypadkowo i zupełnie nie po kolei, chyba już kiedyś o tym wspominałam. Uroczysko, choć to pierwsza seria o Malowniczym, odkrywam pomału, najpóźniej, dopiero kiedy kolejne tomy pojawiają się jako wznowienie od Wydawnictwa Znak na księgarnianych półkach. Czy to psuje w jakiś sposób przyjemność z czytania? Wydaje mi się, że nie, choć przy tych książkach poznaje trochę inny styl pisarki.
Majka czuje się w Malowniczym prawie jak u siebie, choć są pewne kwestie, które nadal nie dają jej spokoju. Pewnego dnia w miasteczku pojawiają się plotki o przyjeździe tajemniczej Niemki, która chce wykupić gospodarstwo obok Uroczyska, a na progu pensjonatu staje dziewczyna poszukująca noclegu. Niezwykła pasja Manii, tajemnicza ciotka Rozalia, szkolne kłopoty bohaterki i zawirowania w związku, wszystko to sprawia, że w pensjonacie nudy nikt nie znajdzie.
Trzeci (i chwilowo ostatni) tom serii Uroczysko, który opowiada perypetię Majki, jej przyjaciół i znajomych w pensjonacie, już za mną. Po raz kolejny błyskawicznie przeczytałam ponad 400 stron historii, skutecznie poprawiając sobie humor. Choć muszę przyznać, że pierwsze kilkanaście kartek było trudnych, jakoś nie mogłam się wgryź w tę historię. Może powodem była przerwa w lekturze, bo poprzedni tom przeczytałam już jakiś czas temu? W każdym razie nie szła mi lektura, próbowałam skupić się na wątkach, ale kiepsko to wychodziło. Do czasu. Najpierw pojawiła się tajemnicza dziewczyna, która zmieniła bardzo wiele w Malowniczym. A następnie do pensjonatu dotarła ciotka Rozalia. To dopiero postać!
W życiu Majki znów wiele się dzieje, od historii zwykłych i prozaicznych, jak problemy w szkole, nowa nauczycielka, która ma się przyuczać do stanowiska (a jest z niej niezła agentka), przez problemy w pensjonacie (małe i duże) po nowych mieszkańców. Malwina, z którą Majka pije tytułowe wino, to postać zdecydowanie ciekawa, lekko tajemnicza, ale zdobywa sympatię już w pierwszych chwilach po poznaniu. Ciotka Rozalia to z kolei postać niebanalna, trudna do przeoczenia, ale jednocześnie niezwykle intrygująca, która wielokrotnie wywoływała na mojej twarzy uśmiech. Taka kobieta nie z tej epoki.
Tym razem autorka zupełnie inaczej poprowadziła historię związku bohaterki ze znanym już weterynarzem. Różne niuanse w ich związku poprowadzą w kierunku niezwykłym, a nowy mieszkaniec pensjonatu, z którym Majka ma zwiedzać okolice, może nieźle namieszać. Nie dziwię się, że czytelniczki koniecznie chcą poznać czwarty tom przygód Majki, bo może się wiele zadziać w tych relacjach.
Plotki, niesłuszne oskarżenia, powroty do przeszłości, trudne relacje z najbliższymi, to wszystko pojawia się w tej historii. Poznanie drugiej osoby, odkrycie kim jest i co nią powoduje, a nie pochopne ocenianie, co czynią niektórzy mieszkańcy miasteczka. Między Majką a Malwiną pojawia się nić przyjaźni, co doprowadzi do wielu zmian i ciekawych sytuacji w życiu obu kobiet. Da im też szansę zmienić wiele na lepsze.
Autorka nie zapomniała też o wątku zwierzęcym, który sprawi wiele problemów mieszkańcom pensjonatu. W pewnym momencie pojawia się też wątek historyczny, który sprawia, że chwilowo podnosi powagę książki.
"Wino z Malwiną" to świetna kontynuacja serii "Uroczysko" pokazująca nowe problemy w życiu bohaterów, wprowadzająca nowe wątki i ciekawe postacie. Trzeci tom cyklu pokazuje coraz większy rozwój autorki, która łączy ze sobą kolejne wątki, wokół osi w postaci Majki. Zdecydowanie czekam na kontynuację tej serii, bo tak jak większość osób jestem ciekawa jak rozwinie się życie uczuciowe bohaterki.
Powoli przyzwyczajam się do tego, że każde spotkanie z powieścią Pani Magdaleny Kordel do relaksująca dawka humoru i czerpanie prawdziwej przyjemności z lektury.„Wino z Malwiną” to trzecia część losów Mai Woronieckiej i mieszkańców „Uroczyska” – osobliwego pensjonatu w Malowniczym gdzieś na Dolnym Śląsku. Majka – kobieta po przejściach zamieszkuje wraz z córką w odziedziczonym po zmarłej ciotce domu i prowadzi w nim pensjonat dla gości. Jej dom jest otwarty dla niemalże każdego, zarówno dla ludzi w potrzebie, jak i dla biednych zwierząt. Maja to osoba o ogromnej wrażliwości i szeroko rozwiniętej empatii. Życie jej nie oszczędzało o czym możemy przekonać się czytając dwie pierwsze części „Uroczyska”, ale jak dotąd pokazała, że z każdej opresji potrafi wyjść obronną ręką. Zawsze może liczyć na oddanych przyjaciół, wokół niej wiele się dzieje, a sytuacje w jakie wplątuje się bohaterka wywołują uśmiech na twarzy. I teraz życie Mai trafia na kolejny zakręt,ale wrodzona ufność i wiara w ludzi pozwala przetrwać nawet najtrudniejsze momenty.
Autorka potrafi fantastycznie opowiadać swoje historie bawiąc przy tym czytelnika. Rzadko mi się zdarza wybuchać śmiechem podczas lektury, ale czytając serię o „Uroczysku” trudno się opanować. Oczywiście opisywane wydarzenia nie zawsze są zabawne, ale optymizm i nadzieja towarzyszące bohaterom w trudnych momentach ich życia niemalże gwarantują, że wszystko jakoś się ułoży.
Każda wizyta w Uroczysku to dla mnie sama przyjemność. Obcowanie z poznanymi wcześniej bohaterami oraz poznawanie nowych gości pensjonatu dostarcza niepowtarzalnych wrażeń. A po zakończonej lekturze tęsknię za Malowniczym – niesamowitym miejscem, gdzie wiele się dzieje i nie ma miejsca na nudę, czy marazm. I choć wszyscy się tu znają, wieści rozchodzą się lotem błyskawicy i wcale nie każdy każdego lubi to chętnie wybrałabym się tam na wakacje, a może nawet na dłużej…
Polecam serdecznie.
Kolejne spotkanie z mieszkańcami uroczego Malowniczego. Życie w pensjonacie Uroczysko powoli zaczyna się układać. Majka i Marysia czują się w małej wiosce u podnóża Sudetów jak w domu. Czy jednak spokój nie trwa za długo? Ostrzeżenia przed Niemką, która chce wykupić tereny w pobliżu Uroczyska, zawirowania uczuciowe Majki, nowe hobby Marysi, rewolucja życiowa u Jagody.... To wszystko sprawia, że z przyjemnością przeczytacie "Wino z Malwiną". Polecam!
"Powrót do Uroczyska był dla mnie niezmiernie miłym przeżyciem. Na powrót spotkałam się z moimi ulubionymi bohaterami, ale też miałam okazję poznać zupełnie nowych, którzy wnieśli sporo emocji i kolorytu w życie głównej bohaterki cyklu. Ciekawa jestem, co też jeszcze wydarzy się w jej życiu i jakież to niespodzianki czekać będą jeszcze na nią tuż za wspomnianych na samym początku zakrętem. Dlatego też z chęcią raz jeszcze zawitam do tej urokliwej miejscowości gdzieś u podnóża Sudetów, jaką jest Malownicze i towarzyszyć będę Majce oraz jej przyjaciołom i znajomych w kolejnych ich przygodach. Was tymczasem zachęcam do – o ile jeszcze tego nie zrobiliście – zapoznania się z tym cyklem, ale nie tylko – również z innymi powieściami Magdaleny Kordel. Są one przyjemną odskocznią od dnia codziennego i po prostu są takie, jakie my kobiety (a przynajmniej spora ich część) czytać lubimy – przepełnione ciepłem i miłością, przy których można się i pośmiać, i popłakać."
Całość: https://magicznyswiatksiazki.pl/wino-z-malwina-magdalena-kordel/
Gdzieś u podnóża Sudetów, w Malowniczem, jest pensjonat Uroczysko. Jego nowa właścicielka Majka na dobre zadomowiła się w miasteczku. To miejsce ma dla...
Tej wiosny nad głową Stelli gromadzą się czarne chmury. Gdyby żyła prababka Marcelina, powiedziałaby, że ktoś z pewnością rzucił na dziewczynę urok. Tymczasem...