Ulica Pogodna
Aleksandra Domańska

Historia Marty, a raczej człowieka zagubionego, który ma już wszystko o czym marzył, a mimo to nie jest szczęśliwy. Akcja tej książki jest spokojna, wszystko dzieję się powoli. Marta przypadkowo poznaje zupełnie inny świat- prawdziwy, bez nadęcia, skromny i życzliwy. Długo dojrzewa do decyzji o całkowitej zmianie swego dotychczasowego życia. Atmosfera Pogodnej udziela się czytelnikowi, ale trzeba sobie na to pozwolić. Początkowo lektura mnie nie przekonała, ale im dalej, tym bardziej podobał mi się świat narysowany przez Autorkę. Skłania do refleksji- to na pewno.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak sam tytuł wskazuje jest to książka..pogodna. Opowiada o dojrzewającej kobiecie, która powoli zdaje sobie sprawę, że nie jest zadowolona ze swojego dotychczasowego życia czyli małżeństwa ze starszym od siebie profesorem oraz pracy w dziekanacie. Zupełnie przypadkiem kobieta trafia na tzw "Ulicę Pogodną" i od tamtej pory powoli zmienia swoje życie.Powieść nie ma w sobie za dużo akcji, jednak jest ciekawa. Mnie osobiście podobał się wątek zagraconego, starego domostwa, którym zajmowała się główna bohaterka oraz historia zamieszkujących go. Jeśli chodzi o język to nie mam również żadnych zastrzeżeń. Nie jest to jakaś chwytająca za serce pozycja, ale czyta się dosyć miło i szybko.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie wszystko i nie wszyscy na ulicy Pogodnej są pogodni.... Trochę dziwne relacje damsko-męskie głównej bohaterki Marty-pewne rzeczy dzieją się jakby mimochodem, więc całość wydaje się trochę nierzeczywista. Niemniej jednak podoba mi się pewne przesłanie, które w tej książce znalazłam: "Jestem szczęśliwy, nie dlatego, że mam szczęście w życiu, ale dlatego, że mało od świata oczekuję". I może o to właśnie chodzi, że czasami oczekujemy zbyt wiele nie ciesząc się drobiazgami...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Mnie nie trzeba więcej niż to co mam"- te słowa jednej z barwniejszych postaci powieści Aleksandry Domańskiej - Małego Józka, mogłyby posłużyć za motyw przewodni tej historii. Wspaniale odzwierciedlają przesłanie, które myślę, że autorka starała się czytelnikowi przekazać. Na świat przedstawiony w tej historii patrzymy Jej oczami. Oczami człowieka, który ogląda go przez jego ,,negatyw", czyli ,,drugą stronę medalu". Starając się dostrzec w każdej osobie dobro, czyniąc dobro i je propagować, stajemy się wewnętrznie spokojniejszymi i radośniejszymi ludźmi. Powieść ta zdecydowanie obala wszelkie stereotypy i ukazuje bogactwo kontrastów między różnymi grupami społecznymi. Widzimy tu niekoniecznie materialnie bogatych mieszkańców ulicy Pogodnej, szczęśliwych mimo wszystko, nie oczekujących wiele od życia. Ludzi, dla których rodzina, miłość, Bóg, szacunek dla ludzi starszych, pasja i zdrowie to wartości najwyższe. Doceniają każdy promyk słońca, wspólny posiłek, serdeczną rozmowę. Są dla siebie niczym ta Grupa Wsparcia, prą do przodu RAZEM. W tym słowie tkwi ich siła. Każdy z nich zdaje sobie sprawę, iż ,,świat nie istnieje, niestety, po to aby spełniać nasze życzenia /.../ Jestem szczęśliwy nie dlatego, że mam szczęście w życiu, ale dlatego, że mało od świata oczekuję." Odnoszę wrażenie, iż autorka z każdej strony próbuje czytelnika zaskoczyć przedstawiając nam tak bardzo stereotypowe postacie, iż nie mamy już względem nich żadnych oczekiwań, a jednak! Mały Józek okazuje się wybitnym skrzypkiem, Pan Leon od kufla-utalentowanym fotografem, potencjalny entuzjasta kibolskich ustawek- Mucha-społecznikiem, potężny szewc Cholewa specjalistą od "lalkowych bucików", natomiast dla kontrastu owiany światową sławną Pan Janek ,,tylko" bębniarzem. Mamy tu również autorytety, ludzi starszych, służących radą i stosowną opowieścią, ale również piękną postać Księdza -przewodnika duchowego mieszkańców Pogodnej. Postać ta przedstawiona jest niczym członek każdej rodziny. Najlepszy przyjaciel, brat i opiekun w jednym. Autorytet, którego tak wielu potrzebuje, w historii tej przyjmuje postać właśnie Księdza Antoniego. Z drugiej strony mamy sfery wyższe-tutaj ludzi, którzy w pędzie życia pogubili się. I choć nie brakuje im pieniędzy, dachu nad głową, wykształcenia i pracy, są ludźmi nieszczęśliwymi. Ludźmi poszukującymi swej drogi w życiu, a nade wszystko miłości. Rzeczy materialne nie mają dla nich znaczenia (w przeciwieństwie do ,,Pogodnych", którzy każdej Rzeczy Niekoniecznej potrafią nadać sens i wartość). Rodzina i przyjaźń są wartością zanikającą. W codziennym zabieganiu tłumią swe wewnętrzne potrzeby, wewnętrzną radość i pogodę ducha. Autorytetu i przyjaciela szukają w terapeucie, a szczęścia w antydepresantach. Brakuje im woli walki, samorozwoju, terapia więc nie odnosi skutku, wszak psycholog nie zastąpi prawdziwego przyjaciela... Pośród tych dwóch biegunów "tkwi" Marta - główna bohaterka historii. Kobieta zagubiona, poszukująca, jednak zdecydowanie nie słaba! Marta może być przykładem dla wielu, iż można zerwać z życiem które nas ,,przygniata" i rozpocząć wędrówkę ku życiowemu spełnieniu, wszak ,,ludzie zasługują na słońce, które ich ogrzewa latem, i dom, który ich ogrzewa zimą, zasługują i na przygodę, i na spokój, na ryzyko i na bezpieczeństwo, na emocje i wyciszenie. To wszystko, co im się zdarza w życiu, jest dostatecznie trudne, nawet bez doznawania krzywd ze strony innych"... Motywem do zmian może być wewnętrzna rozpacz, nieudane małżeństwo, niesatysfakcjonująca praca, tak to już jest: ,,Żeby coś się w życiu zmieniło, trzeba żeby najpierw coś nie wyszło. To niepowodzenia wymuszają zmiany. Bo kto przy zdrowych zmysłach zmieniałby to, co dobre?" Marta-Pani z dziekanatu-zastraszona dotychczas przez szefową znajduje w sobie odwagę by zmienić swe życie i robi to diametralnie. Zostawia za sobą pracę, nieudane małżeństwo, by na ulicy Pogodnej odnaleźć na nowo wartość miłości, przyjaźni a co najważniejsze pasji. Realizuje się w "Sklepie Rzeczy Niekoniecznych", podróżuje, uczy się na nowo zachwycać życiem... Powieść Aleksandry Domańskiej to całkiem pogodna historia, zmuszająca do refleksji, zadumy i zastanowienia. Skłania by spojrzeć na drugiego człowieka z innej perspektywy. Uwierzyć, iż w każdym drzemie dobro, a jeśli go nie widać na pierwszy rzut oka, należy spojrzeć przez negatyw. To doświadczenie kształtuje jednostkę. Garnitur i elegancka garsonka nie czynią człowieka mądrzejszym życiowo. A przecież w konsekwencji właśnie ta mądrość jest najważniejsza i najpotrzebniejsza.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przez kilka pierwszych rozdziałów śmiertelnie się nudziłam, a główną bohaterkę mogłabym przyporządkować do kategorii ludzi mających wszystko, ale mimo to nie potrafiących cieszyć się życiem. Zamiast walczyć o swoje małżeństwo przyjęła stan rzeczy takim jakim był zgadzając się z tym, co niosły ze sobą dni. Później rozwój wydarzeń faktycznie zaczął mnie ciekawić (szczególnie to jak Marta zaczyna pracę w "Sklepie Rzeczy Niekoniecznych" i w końcu wprowadza się do domu trzech przesympatycznych starszych pań oraz poznaje czarującego Mateusza). Mimo wszystko opowieść mnie nie porwała i szczerze mówiąc brakowało mi tego "czegoś".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka z serii Leniwa Niedziela która zagościła na mojej półce. Zakupiłam ją za punkty z aktywności i nie żałuję tej decyzji. Pomimo że mam kilka uwag odnośnie tej książki to jednak podobała mi się ona. Chociaż nie czyta się jej szybko i lekko to mimo wszystko jest ona warta uwagi. Bohaterka książki Marta można powiedzieć że nie ma w życiu źle. Ma męża ważną figurę na uczelni, pracę w dziekanacie. Jednak nie jest szczęśliwa. Życie Marty zmienia się gdy przypadkowo trafia na tytułową ulicę Pogodną. Trafia do świata w którym ludzie są sobie życzliwi, gdzie tzw zwykły moczymorda pije za swoje uczciwie i nie raz ciężko zarobione pieniądze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zawiodłam się na tej książce. Spodziewałam się czegoś wciągającego, ale się rozczarowałam. Opis zachęcający, ale książka napisana bez polotu, często miałam ochotę przerwać czytanie, ale jakoś dobrnęłam do końca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lektura "Ulicy pogodnej" nie nastroiła mnie pogodnie. Oj, należałoby powiedzieć, cóż za męcząca to była pozycja. Kilkakrotnie chciałam odłożyć lekturę i już do niej nie wracać. Dobrnęłam do końca i ciesze się, że już za mną. Książka napisana bez polotu, miałam wrażenie że to lektura szkolna z podstawówki. Bohaterowie- infantylni, podobnie, jak i język całej książki. Podsumowując - nie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapowiada się wyjątkowo

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To debiutancka powieść Autorki i nieco spóźniony mój debiut, jeśli chodzi o przygodę z Jej twórczością. Dodam, że jest to niezły początek znajomości. Wprawdzie początek lektury nieco dłuży się. Marta prezentuje postawę "I chciałabym, i boję się". Dobrze, że trafia na ulicę Pogodną, dobrze, że patrząc na kobiety ze swojego dotychczasowego świata dostrzega niebezpieczeńśtwa związane z pozostawaniem w toksycznym związku, wykonywaniem niezbyt satysfakcjonującej pracy. Budzi się z życiowego letargu, nawiązuje nowe znajomości, zmienia postawę. Daje dobro i je otrzymuje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)