Rok Szczura. Wędrowniczka
Olga Gromyko

Liczyłam na jakieś nowe, zaskakujące wątki w historii Ryski i jej kompanów, ale druga odsłona Roku szczura w zasadzie jest bardzo podobna do pierwszej. Akcja toczy się nieśpiesznie, bohaterowie przemierzają kolejne drogi na grzbietach krów i razem wychodzą z kolejnych tarapatów. Nie doczekałam się fabularnych zaskoczeń, na które liczyłam, ale oceniam tę część tak samo jak i pierwszą, głównie za humor. Urzekła mnie naiwna, choć dojrzewająca powoli Ryska i jej dwaj sympatyczni, ale zdecydowanie charakterni towarzysze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W drugim tomie trylogii towarzyszymy nadal trójce przyjaciół, którzy stają się sobie bliżsi i nie chodzi już tylko o odebranie obiecanych pieniędzy. Alk ma coraz większe problemy z pozostaniem w ludzkiej postaci. Ryska zaczyna uświadamiać sobie swoje uczucia. Zarysowują się też widoki na szerszą intrygę, gdy dowiadujemy się o pewnym skradzionym przez Żara tajnym meldunku i zamysłach tsara. Kolejna część stała się teraz lekturą obowiązkową.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część serii "Rok Szczura" jest prawie tak samo zachwycająca jak pierwsza. Żar i Ryska mieli tylko otrzymać obiecaną zapłatę, ale los chciał inaczej. Troje przyjaciół musi walczyć, kraść, a nawet uciekać z szubienicy. Alk, jak zwykle arogancki, musi zmagać się z wewnętrznym szczurem. Czy uda mu się w końcu od niego uwolnić? Niestety nie w tej części. Żar i Ryska wspierają go. Żar swoimi cętymi uwagami, a Ryska macierzyńską i naiwną troskliwością. Ich przygody dopiero sie rozpoczeły. Świat stoi u prógu wojny, czy bohaterowie przeżyją? Dialogii przyjaciół rozbawiają do łez, a ich przygody zachęcają do dalszej lektury. Książka ta bawi i sprawia, że pragnie się więcej. Zbereźnych komentarzy Alka, grania modlika przez Żara, i naiwnośći Ryski, które chce być tylko zwykłą panią domu. Już sięgam po trzeci tom i mam nadzieję, że nie będzie to koniec przygody z nimi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ryska z pozoru jest zwykłą dziewczyną, ale posiada zdolność jasnowidzenia, co nie tylko wyróżnia ją od innych, ale również wielokrotnie wpędza w kłopoty. Dziewczyna najbardziej na świecie pragnie wyjść za mąż i w tym celu wyrusza w podróż. W pełniej przygód wędrówce, dziewczynie towarzyszyć będą dwaj całkowicie różni kompani. Żar- przyjaciel z dzieciństwa i zwinny złodziejaszek oraz Alk- szczur, który tak naprawdę nie jest szczurem. Pierwszy tom trylogii mnie zaskoczył, a szczególnie długie wprowadzenie. Spora część książki opowiada historię Żara i Ryski, którzy dorastają na oczach czytelnika. Dziewczyna nie miała szczęśliwego dzieciństwa, lecz oddana do majątku odetchnęła wolnością. Nowe znajomości, frywolne zabawy i przyjaźń, potrafiąca odpędzić najstraszniejsze koszmary. Początkowo byłam znudzona, lecz szybko polubiłam tę dwójkę i kiedy oboje dorośli, zatęskniłam za dziecięcymi bohaterami, bo młodym bohaterom można wiele wybaczyć, co niekoniecznie tyczy się dorosłych postaci. Ryska jest zwykłą dziewczyną ze wsi, której największym marzeniem jest posiadanie rodziny i spokojnego życia. Jest idealistką, trochę naiwną, ale jej osobowość z czasem ulega zmianie i w moim odczuciu, jest to dobra przemiana. Najlepszą i najbardziej skomplikowaną postacią jest (nie) szczur- Alk. Skrywa wiele sekretów. Pragnie człowieczeństwa i początkowo wzbudza skrajne emocje, lecz jak dla mnie on sprawił, że czytało mi się tę książkę naprawdę przyjemnie. Żar w swojej młodzieńczej wersji bardziej mi się podobał, bo jako dorosły jest niereformowalnym złodziejaszkiem i niekoniecznie odpowiada mi jego postępowanie. Olga Gromyko ma bardzo dobry styl. Każda z jej książek wyróżnia się niecodziennym klimatem i magią, która w przedstawionym świecie jest czymś normalnym. Autorka dodatkowo w swoje historie wplata humor, co po prostu uwielbiam, gdyż cenie sobie książki, które wywołują szczery uśmiech. Jestem świeżo po lekturze ,,Wiedzmy opiekunki" i przyznaję, że po tej trylogii spodziewałam się czegoś lepszego. Książa nie jest zła, tak naprawdę to dobry kawałek literatury. Bohaterowie są sympatyczne, ciągłe utarczki słowne Żara i Alki są emocjonujące, lecz poziomem nie dorównują serii o W. Rednej. Dodaj napis Drugi tom podobał mi się bardziej, być może, dlatego że nie było długiego wstępu, lecz akcja i tak nie należy do najszybszych. ,,Rok szczura" to obyczajówka, co prawda fantastyczna, lecz dużo czasu zostało poświęcone zwyczajnemu, wioskowemu życiu, ja lubię walkę, akcję, romans i dużo, dużo magii. Wszystko to znalazło się w tych książka, lecz nie w takiej ilości, na jaką liczyłam. Wiele scen żyło własnym życiem w mojej wyobraźni i tam doczekało się ostrzejszego i dalszego rozwinięcia, a wątek miłosny to już wyglądał zupełnie inaczej niż w książce. ,,Rok szczura" to trylogia lekka, bez wielkiego WOW! Ale jest też bardzo przyjemna, a sympatyczni bohaterowie oraz dobry humor spodobają się fanom autorki oraz miłośnikom fantastyki. Polecam 4/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opinia 10

 

            Rok szczura. Wędrowniczka jest właściwie tą książką, dzięki której się zaczęła cała moja przygoda z pisaniem recenzji. Dlaczego? Jak tylko przewróciłam ostatnią stronę i zrozumiałam, że to koniec powieści, rzuciłam się do komputera, by szaleńczo poszukiwać informacji na temat daty wydania kolejnej części. Tak trafiłam na wydawnictwo Papierowy Księżyc oraz ogłoszenie konkursu Wyzwanie - fantastyka 2016. Jako że w fantastyce zakochałam się jeszcze w podstawówce, a od tego czasu nasz związek jeszcze ani razu nie przechodził najmniejszego kryzysu - natychmiast się zgłosiłam.             Niestety nie posiadam żadnego wyższego wykształcenia pozwalającego na interpretowanie i zrozumienie tekstów literackich na tle epok, stylów pisarskich czy szczegółowych środków artystycznych, niemniej zarówno czytanie jak i pisanie od dawna mnie pociągało. I mimo że jako drogę życiową wybrałam zdecydowanie ścisłe przedmioty, to humanistyczne hobby wciąż wypełnia moje wolne chwile. W końcu jako mała dziewczynka marzyłam o tym, by zostać pisarką!

 

              Druga część trylogii (lub pierwsza część ostatniej części dwurogu, jeśli ktoś woli oryginalną, białoruską wersję) skupia się głównie na przemianie Ryski, autorka krok po kroku pokazuje jak rośnie jej odwaga i pewność siebie, by w ostatniej scenie przedstawić coś całkowicie przeciwnego, zostawiając czytającego pośród rozpaczy spowodowanej smutkiem postaci i zakończeniem utworu. Emocje bohaterki są tak prawdziwe, że podczas lektury odbiera się je niemalże jako swoje własne.             Bardzo ciekawym zabiegiem, tak odmiennym w stosunku do pozostałych książek obecnych na rynku, jest wybór nieskalanej postaci. Czystość zarówno cielesna jak i uczuciowa głównej bohaterki stanowią miłą odmianę dla natłoku scen erotycznych obecnych w prawie wszystkich książkach fantastycznych, przeznaczonych dla dojrzałego czytelnika, wydanych w ciągu ostatnich dziesięciu - dwudziestu lat. Zresztą sam charakter Ryski jest zgoła inny od tradycyjnych, pewnych siebie, modnych, nowoczesnych dziewcząt będących zwykle podmiotem wydawanych obecnie historii.             Nie zawodzi również wszechobecny humor Olgi Gromyko, dialogi stają się coraz bardziej zadziorne, a podobieństwa między polską i białoruską kulturą pozwalają odczuć bliskość przedstawianego świata zdecydowanie lepiej niż dzieje się to w przypadku książek tłumaczonych z języka angielskiego. Niesamowite wyczucie Mariny Makarevskiej (tłumacza) w doborze słów i pięknej konstrukcji zdań pozwala idealnie wczuć się w akcję powieści. A dobór wyrazów, takich jak: wieska, weksel czy łuczywo (jako miara czasu), z dawnego języka potocznego lub pozostawianie tych zrozumiałych dla polskiego czytelnika, obecnych w oryginalnej wersji, tworzą swój niepowtarzalny klimat.              Na uwagę zasługuje również prosty, ale bardzo trafny system wierzeń, oparty na głównych bóstwach - Heldze i Saszym, będących odpowiednio boginią urodzaju i bogiem złodziei, kłamców, oszustów. Warto też dokładnie wczytać się w krótkie cytaty dotyczące życia i zwyczajów szczurów. Zdecydowanie rzuca się w oczy przygotowanie autorki w kwestii merytorycznej dotyczącej zachowania zwierząt, zauważa się je nawet bez wiedzy o jej zainteresowaniu szczurami, czy zwrócenia uwagi na podziękowania sugerujące konsulacie dotyczące krów i zajęcy szympońskich. To zdecydowanie jedna z tych książek, które czyta się jednym tchem i z chęcią wraca do niej w wolnych chwilach. Ostrzegam jednak, ze jest niebezpiecznie wciągająca, a z informacji otrzymanych dzięki uprzejmości wydawnictwa, można wywnioskować, że część trzecia pojawi się dopiero jesienią 2016 roku.   To jeden z tych czterech cykli, które podczas mojej co najmniej dziesięcioletniej przygody czytelniczej oceniłabym na 6. Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ryska wraz z Żarem i Alkiem dalej są w podróży. Na ich drodze nie brakuje różnych przygód, a tu rozbójnicy, oskarżenie o morderstwo, spotkanie Wędrowców, czy zatrzymanie się na dłużej w miasteczku zdrowotnym Łosie Jamy. W międzyczasie w całym kraju zbierają po 3 ludzi z wioski pod pretekstem odbudowy zabudowań obronnych, a prawda jest zupełnie inna. Powieść ta jest podobnie napisana na poziomie, jak ta pierwsza i ma zawartych w sobie sporo różnych sytuacji, w których każdy znajdzie coś dla siebie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zabierając się za kolejny tom przygód bohaterów byłam ciekawa, jak potoczą się ich losy, choć miałam świadomość charakteru Ryski. O dziwo w tym tomie bohaterka powoli się zmienia, doświadczenia, które zdobywa w czasie podróży pozwalają jej przejrzeć na oczy, zrozumieć, że nie ma dobra i zła, ale jest bardzo dużo odcieni szarości. Dziewczyna powoli nabiera pewności siebie, pokazuje, że mimo wychowania w wiesce nie da sobie w kaszę dmuchać. Jest to zmiana powolna i nawet pod koniec lektury nie dorównuje moim ulubionym bohaterkom innych serii pisarki, ale nadal mam nadzieję, że w kolejnym, ostatnim już tomie, wreszcie pokaże pazury. 
Coraz bardziej podobają mi się również pozostali bohaterowie, Żar, drobny złodziejaszek, którego spryt i zwinność nie raz uratowały przed problemami, ale o wiele częściej do nich doprowadziły. Alk, szlachcic, który musi dostosować się do życia, tajemniczy, mroczny, z zadrą w sercu, mężczyzna, który nie przyciąga do siebie ludzi, a to, że trafił na Ryskę, która chce mu pomóc, może uważać za dużą szansę od losu. Pisarka wprowadza również nowe postacie, które powoli zbliżają się do bohaterów i wchodzą z nimi w różne relacje.
Styl pisarki cały czas się rozwija, wciąga, zachęca do lektury i nie pozwala się od niej oderwać. Żarty sytuacyjne, ciągłe utarczki między Żarem a Alkiem, mężczyznami o tak różnych charakterach, zwroty akcji, które nie pozwalają bohaterom na chwilę wytchnienia, to wszystko sprawia, że "Wędrowniczkę" czyta się szybko i z przyjemnością. 

To bardzo dobra kontynuacja pierwszego tomu, choć akcja nie jest bardzo wartka, to jednak wydarzenia, które mają miejsce nie pozwalają bohaterom na zwykłe życie. Pierwszy tom bym bardziej rozciągnięty w czasie, pokazywał dzieciństwo Ryski i Żara, ich dorastanie i ucieczkę z wieski. Tym razem odcinek czasu jest o wiele krótszy, mieści się na przestrzeni kilku tygodni. 
Lektura tego tomu sprawiła mi wiele przyjemności, parokrotnie wywołała uśmiech na twarzy, nie zdołałam się też powstrzymać przed wybuchem śmiechu podczas kolejnej utarczki słownej między bohaterami. Przemiana bohaterki, powolna a jednak widoczna to kolejny pozytywny aspekt tego tytułu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część według mnie jest tak samo dobra jak pierwsza. Świetnie się bawię czytając książki tej autorki, czekam na kolejną część!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najzabawniejsze w tej książce jest to, że czytelnikowi absolutnie nie przeszkadza, że nie dzieje się w niej nic. Poważnie. Powieść ukazuje spokojne, monotonne życie bohaterów, choć niepozbawione niepokojów. I jeszcze do tego komiczne. Coś tak czuję, że w kolejnej części będzie tak dla odmiany za dużo się działo, ale teraz było naprawdę sympatycznie. Trochę sielankowo, trochę mrocznie... no, nie powiem, ciekawa pozycja. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)