Przebudzona
Róża Lewanowicz

,, - Dlaczego przyjechałaś? - Tu jest łatwiej. - Naprawdę? - roześmiał się. - Na wojnie? Pokiwała głową. - Bardzo boli, kiedy o nim myślę, ale tu naprawdę lżej mi to wszystko znieść. - To nie jest dobry powód, ale tak naprawdę większość z nas się nim kieruje. Wszyscy myślą, że jesteśmy twardzielami, a jesteśmy... - Dezerterami. - Tak. Uciekliśmy przed życiem (...)." - fragment książki ,,Przebudzona" Tytuł drugiego tomu serii ,,Porwana" autorstwa Róży Lewanowicz, podobnie jak tytuł części pierwszej, doskonale oddaje treść książki. Główna bohaterka, Justyna Meyer, która zdobyła moje książkolubne serce swoją niezłomnością, odwagą i poświęceniem, rzeczywiście budzi się do życia jako kobieta świadoma swoich mocnych i słabych stron. Życia, w którym może być całkowicie sobą i realizować pasję, jaką jest służba w wojsku najemnym, skrywana przez wiele lat przez ukochanym mężem. Gdyby nie porwanie, Justyna nadal tworzyłaby raporty w Excelu i z cierpieniem wymalowanym na twarzy codziennie przekraczała próg znienawidzonej korporacji. A tak? Odżyły w niej wspomnienia z półtorarocznej misji w Afganistanie, podczas której dała się poznać jako wybitny członek środowiska zarezerwowanego wyłącznie dla mężczyzn, w którym to środowisku zdobyła szacunek i bezwarunkową lojalność. Niestety przeszłość, która nagle wypłynęła na światło dzienne, oddzieliła od niej grubym murem zazdrości i niezrozumienia jej męża - Łukasza. Ten facet z krwi i kości, funkcjonariusz CBŚ, wyszkolony do tropienia i zaprowadzania przed wymiar sprawiedliwości najgorszych przestępców, nie udźwignął faktu, że Justyna zataiła przed nim swoje wyczyny rodem z filmów o agentach specjalnych tylko dlatego, żeby rozpocząć normalne życie u boku szanującego ją i zabiegającego o jej względy mężczyzny. Justyna nie była w stanie znieść namacalnej wręcz niechęci ze strony męża i pod wpływem impulsu zdecydowała się przyjąć zlecenie od Krokodyla - dowódcy międzynarodowego oddziału najemników stacjonującego w Kabulu, którego postać i rola w życiu Justyny przyczyniła się do kumulacji złych emocji między małżonkami. W kilkanaście godzin znalazła się więc na terytorium wroga i rzuciła w wir zadań bojowych, aby zagłuszyć tęsknotę i poczucie krzywdy. W tym czasie Łukasz postawiony przed faktem dokonanym, mając jednak ogromne wsparcie ze strony przełożonego oraz kolegów z policji, dokonuje ostatecznego wyboru i decyduje, co będzie dla niego w tej trudnej sytuacji najlepsze... Ten jakże istotny wątek obyczajowy jest fascynującym elementem książki, natomiast to wątki związane z namierzeniem faktycznych zleceniodawców porwania Justyny, szpiegami w szeregach policyjnych, czy układami wojskowo-politycznymi oraz ich powiązaniami ze światem biznesu stanowią o wyjątkowości ,,Przebudzonej", trzymającej wysoki poziom pierwszej części trylogii. Ostatnie rozdziały książki to już prawdziwy rollercoaster wydarzeń, mających miejsce zarówno na Bliskim Wschodzie, jak i na rodzimym warszawskim podwórku. Ta dwoistość miejsc akcji fantastycznie oddziałuje na wyobraźnię i nadaje lekturze niepowtarzalnego kolorytu. Ponadto przekonujemy się, że każda służba zbiera śmiertelne żniwo i musimy rozstać się z bohaterami, których zdążyliśmy lepiej poznać, a nawet polubić. Plejada genialnie zarysowanych, wyrazistych postaci, mnogość wątków, sensacyjny charakter jaki znamy z najlepszych historii policyjnych czy szpiegowskich to niekwestionowane atuty tej powieści, w której czytelnik całkowicie się zatraca i pochłania ją z szeroko otwartymi z wrażenia oczami. Intensywność akcji stawia tę serię na czele moich ulubionych historii z gatunku kryminał-thriller-sensacja, które jak dotąd przeczytałam, a intrygująco przedstawione akcenty polityczne, chociażby układanie się polskiego premiera z prezesem partii opozycyjnej, sprawiają, że fikcja wydaje się być bardzo bliska rzeczywistości. Ale to już dzieje się wyłącznie w umyśle czytelnika :). Zachęcam Was serdecznie do zapoznania się z twórczością Róży Lewanowicz, a sama z wielką ekscytacją zabieram się za lekturę trzeciej i ostatniej części serii pt. ,,Wyzwolona".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najemnicy, GROM, CBŚ, biznes, polskie wojsko, a wśród tego wszystkiego oni - Justyna i Łukasz. On - nie mogący się pogodzić z przeszłością żony, ona - próbująca uciec od rzeczywistości. Akcja przeplata się a to w Warszawie, a to w Afganistanie. Czy kochający się ludzie potrafią znowu się odnaleźć? Przeczytajcie, a przy okazji dowiecie się jak działa ten cały polityczno - wojskowy biznes

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

I umyśle. Ciężko się jej pozbyć. Obojętne czy wydarzenia z niej płynące poskutkują zespołem stresu pourazowego, czy zobojętnieniem na cały świat i chęcią powrotu. Niektórzy nie umieją już żyć bez wojny. Bez ludzi, z którymi walczą ramię w ramię, polegając na nich bezgranicznie i mając ich życie na swoich barkach. Z takim ciężarem nie wraca się do zwyczajnej szarości dnia codziennego. Raz uniesiony, chce wracać, by nadawać sens istnieniu.

Justyna nie umie się odnaleźć w swojej rzeczywistości po ujawnieniu mężowi prawdy o jej porwaniu (pierwsza część przygód bohaterki). Można to też ująć inaczej – jego samcza duma nie pozwoliła mu ogarnąć jej historii i zepsuła wszystko. Pierwsza instynktowa reakcja żołnierza w takiej sytuacji – powrót na wojnę. Czy Justyna będzie bezpieczniejsza w stanie ciągłego zagrożenia bardziej niż w Polsce? Jeśli tak to dlaczego?

Niech Was absolutnie nie zmyli okładka tej książki. Nie ma ona w sobie wiele tej kobiecej zwiewności i „słabości”, którą może sugerować okładka. Gdybym oceniała książkę po okładce, to z pewnością tej bym nie wzięła, uznając ją za nie pasującą do mojego gustu, a tu zonk! „Przebudzenie” to tak naprawdę książka o wojsku pełną parą. Wątek obyczajowy jest tutaj zdecydowanie podporą dla wątku sensacyjnego i to wyszło książce zdecydowanie na dobre (choć autorka twierdzi, że w „Porwanej” było zupełnie na odwrót). Uwielbiam takie książki! Pięknie zobrazowane zachowanie żołnierzy, policjantów z CBŚ, wszystko jak na dobrym serialu lub filmie kryminalnym (aż mi się „Sfora” skojarzyła). Wciągająca akcja, błyskotliwe monologi (sarkazm, czarny humor to jest to!) i bohaterowie, w których znajdziecie swoich znienawidzonych i ulubionych.

Co jeszcze przyciąga uwagę w „Przebudzonej”? Łatwość, z jaką autorka operuje wojskowym językiem (jak sama wspomina w wywiadzie – od zawsze nie miała z tym problemów) sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem, akcja goni akcję, a bohaterowie są Czytelnikowi tak bliscy i rzeczywiści, jak tylko mogą być fikcyjne postaci. Autorka nie karci za nieprzeczytanie pierwszej części – mniej więcej kojarzymy co się wydarzyło i dlaczego, a ponadto wątek zostaje dalej pociągnięty właśnie w „Przebudzonej”. Róża Lewanowicz to oczywiście pseudonim pisarki, która pragnie zachować anonimowość przez korzystanie z wielu źródeł z własnego otoczenia – chciała uniknąć niepotrzebnego zamieszania, które mogłaby wprowadzić lektura takiej książki. I bardzo dobrze – nie ma to jak aura tajemniczości w przypadku takiej książki!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)