Pola
Magdalena Zimny-Louis

"Pola" to zdecydowanie najlepsza książka tej autorki. Mało w której książce miejscem akcji są prawdziwe male miejscowości. A w tej książce pani Magdalena obsadziła większość akcji w mało znanych podkarpackich miejscowościach (moje kochane rejony). Czytając o losach Tosi Pogorzelskiej czułam jak gdybym razem z nią spacerowała ulicami Rzeszowa, zastanawiałam się w którym bloku na Szopena mógł mieszkać doktor z którym kobieta miała romansik. "Pola" jest to książka która ma bardzo wiele z prawdziwego życia. Autorka pokazuje czytelnikowi świat który tak dobrze znamy. Pokazuje nam ona jacy my Polacy naprawdę jesteśmy. Zazdrość o to czego dorobili się nasi bliźni ciężką pracą to jedna z naszych cech narodowych. Podobnie jest z pobożnością naszego narodu (na pielgrzymki i do kościoła to lecimy pierwsi a gdy nasi bliźni nas potrzebują to nie mamy czasu) i to wszystko autorka nam wytyka. Czuje że jeszcze nie raz wrócę do tej książki bo jest naprawdę ciekawą lekturą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To rodzinna opowieść oczami 80-letniej Tosi, która przeżyła wiele, jest pogodzona z nieuniknionością śmierci. W licznych retrospekcjach zaznajamia nas ze swoim życiem i ogromnym wpływem jaki miała na jej poczynania tytułowa Pola- ciotka rodem z przedwojennych opowieści, która wyrwała się z wsi aż doszła do wielkiego majątku.Poznajemy losy zwyczajnej polskiej rodziny: dawniej za czasów komunizmu i dziś. Na łamach tej powieści występuje wiele bohaterów, co pozwala poprzez na pozór zwyczajne wydarzenia ukazać życie w całej jego głębi: porzucenie rodziny przez ojca i męża, problem hikikomori (drastycznego wycofania z życia społecznego w wirtualny świat), samobójstwo, bolesne straty, relacje córki z matką, wchodzenie w dorosłość, młodzieńcze zauroczenia, zdrady, miłość i przyjaźń. Porównuje dawniej i dziś, miasto i wieś, ale czy tak naprawdę dużo się zmieniło? Niezależnie od czasów rodzina jest ważna, walczymy o szczęście. W latach 50-60 tych ludzie też się kochali, zdradzali, oszukiwali, może tylko bardziej w ciszy, bo nie było mediów, które by to rozgłaszały. Myślę, że każdego najdzie jakaś refleksja po tej powieści, ważne jest też to, co przekazała na zakończenie pisarka: o odchodzeniu ludzi w domu, wśród bliskich, ze spokojem, po rozliczeniu z przeszłością. ,,Pola" to wielowątkowa opowieść rodzinna z frapującymi historiami w środku, dziejąca się dawniej i dziś, znakomita dla fanów polskiej prozy obyczajowej, w tym sag rodzinnych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po prostu genialna powieść! Jednak niech nikogo nie zmyli tytuł, bo Pola oczywiście występuje, ale we wspomnieniach Tosi, a raczej Antoniny Pogorzelskiej, 80-letniej kobiety, która do końca swoich dni postanowiła nie opuszczać mieszkania. Fabuła biegnie dwutorowo, przeplata się, co jednak nie zakłóca sprawnego odbioru. Z jednej strony poznajemy dzieci, wnuki i najbliższych sąsiadów pani Tosi, z drugiej strony poznajemy główną bohaterkę jako młodą dziewczynę i kobietę, jej problemy i radości. We wspomnieniach tych często pojawia się tytułowa Pola.
Sama mieszkam na Podkarpaciu, studiowałam w Rzeszowie, dlatego przyjemnie czytało się powieść, której akcja rozgrywa się w znanych mi okolicach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie tak dawno pochowałam moją Babcię, dlatego "Pola" wycisnęła z moich oczu wiele łez - obudziła bolesne przeżycia.

"Pola" to przyjemna książka. Ciekawa i wciągająca, ale mam ALae. Jest w niej jednak zbyt dużo wątków. Ok. dwusetnej strony zaczęłam się lekko irytowaç wciąż nowymi wątkami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)