Inny niż wszyscy
Per Nilsson

To krótka, bo zaledwie 64-stornicowa lektura o inaczej zachowującymi się chłopcami — dotkniętym Zespołem Asergera Oskara i wykazującego sporo cech ADHD Fredrika. Język, jakim pisana jest książka, jest językiem naszych dzieci. W historii każdy odnajdzie siebie: i osoby uważane za kujonów, i nadruchliwcy, zamknięci w sobie czy też empatycy. Zwykła klasa, ze zwykłymi i trochę innymi uczniami.

Oskar fizycznie nie różni się od swoich kolegów, jednak robi rzeczy, które można uważać za inne: na bzika ma punkcie liczb i próbuje odgadnąć kod, jakim kierują się przydzielający numery telefoniczne urzędnicy, mówi wszystko wprost i lubi ugniatać plastelinę kiedy chodzi po boisku. Sporo wie, ale nie widać w nim żadnych emocji. Nie łapie też żartów. Jednak czy to coś złego?

Książka nie tylko pokazuje, że wśród nas są osoby z ZA i nie trzeba się ich bać, ale także odpowiada na pytania, które może zadać każde dziecko: czy to uleczalne i czy można się zarazić. My, dorośli, wiemy, że nie, unikamy takich pytań, żeby nikogo nie urazić. W końcu ZA to problem siedzący w głowie. Ale dla dzieci takie pytania są tak samo naturalne jak pytania o epidemię odry.

Więcej na https://konfabula.pl/autyzm-przedszkolu-asperger-szkole/

Może zbyt wiele się spodziewałam, ale jestem zawiedziona. Mam syna z ZA. Przeczytałam tą pozycję w ramach sprawdzenia czy warto, aby polecić ją wychowawczyni. Chciałam aby dzieci choć odrobinę zrozumiały specyfikę tego zaburzenia. No i nie poleciłam, bo z książki ogólnie dowiadujemy się o tym że każdy jest inny, nietypowy, wyjątkowy. Ale o samym ZA nie dowiadujemy się nic. Wręcz przeciwnie. Mam wrażenie że czytelnik może odnieść zupełnie mylne wrażenie co do tego, czym ZA sie charakteryzuje. Myślę że nawet może po przeczytaniu urwierdzić się w swoich obawach i postrzegać to zaburzenie jako chorobę psychiczna, a to jest najgorsze co może się zdarzyć:(