Stulecie Winnych. Początek
Ałbena Grabowska

Wiedziałam, że jest serial na podstawie książki Pani Ałbeny Grabowskiej, ale szczerze powiem, że myślałam, że to kolejny tasiemiec telewizyjny. Wpadłam na kilka recenzji, które były 50/50 różne jednym słowem. Nie byłabym sobą jakbym nie wzięła książki i nie chciała przekonać się na własnej skórze co jest takiego w tej niej, że w mojej rodzinie większość ja uwielbia. Zaczęło się od pierwszego rozdziału, a już pisze dla was recenzję, własne przemyślenie na temat tej książki. Dla mnie i według mnie jest wspaniała, ponieważ sama zastanawiałam się jak żyła moja rodzina IX w i czy np. mieli takie same problemy, przygody jak nasi tytułowi Winni. Muszę wspomnieć, że uwielbiam czytać książki, które opisują życie, przygody, konsekwencje wyborów jakiegoś rodu. Kolejnym plusem dla mnie to pokazana kobieta jako ta głowa rodziny. Kobieta waleczna, ale kochająca jak nikt inny. Nie wiem, dlaczego, ale chciałabym znaleźć się w tamtym czasie bez tej całej elektroniki itp. Zaczyna się min. w roku 1874 od ślubu Zduna Antoniego z Bronisławą w kościele pod wezwaniem św. Floriana, ale co najbardziej zatrzymało mnie na dłużej to to, że akcja dzieje się w Brwinowie, czyli jakiej 22 km od Żyrardowa mojego rodzinnego miasta. Opisane w niej miejscowości są mi bardzo znane. Będziecie mieli mnóstwo sytuacji, które chwytają za serce, mnóstwo momentów które nie powinny się wydarzyć, krzywdy, miłości i wszystko to dzieje się w koło rodziny Winnych. Kocham sagi rodzinne i ciągnące się w kilku tomach dzieje całej rodziny. Kto jaką wybrał drogę? Kto zachowuje się jak jego pradziad, babka itd. W żadnym momencie nie odczułam znużenia, ale pochłaniałam rozdział za rozdziałem i już wiem, dlaczego serial ma takie wzięcie, lecz zanim zechce obejrzeć chociaż jeden odcinek najpierw poznam całą serię przygód Winnych. Uwierzcie mi poznacie silne, niezależne kobiety, kobiety których mądrość uratowała nie jedna zbłąkaną duszyczkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W zasadzie nie praktykuję oglądania najpierw filmu, nakręconego na podstawie jakiejś książki, a potem czytanie tejże książki. Tym razem jednak jakoś właśnie tak się zadziało. Najpierw obejrzałam, nawet już jakiś czas temu, cztery sezony serialu "Stulecie Winnych", zanim zabrałam się za książkę. 

 

Jednak po namyśle stwierdzam, że to może nawet dobrze wyszło, ponieważ serial zaczyna się właściwie od tomu pierwszego, od  "Ci, którzy przeżyli", czyli od czerwca roku 1914 a ja, wiedząc o tym, czytanie zaczęłam "po bożemu":) od samiuśkiego początku, czyli od małżeństwa młodziutkiej, ale nad wiek poważnej i statecznej Broni Wielichnowskiej, z Antonim Winnym, przybyszem nie wiadomo skąd. 

 

Dzięki temu też znalazłam w tym początkującym tomie odpowiedzi na pytania, które nie dawały mi spokoju od czasu obejrzenia serialu. Na przykład jak poznali się pierwsi "Winni", czyli Bronisława i Antoni. Dlaczego najstarszy ich syn, Roman, kulał itd. itp. Teraz już wszystko wiem i spokojnie mogę czytać dalsze tomy i sprawdzać, czy serial ich treść wiernie odtwarzał, czy tylko luźno trzymał się książkowej fabuły.

 

Przyznaję, że pani Ałbena pisać potrafi. Pisze z sensem, bez "wieści dziwnej treści", bez zbytniego moralizatorstwa, rozwlekania, czy gloryfikowania wydarzeń historycznych (np.powstanie Styczniowe), które przez sto lat sagi, sypią się obficie. Pisze tak, że naprawdę, czytałam ten tom z dużym zaciekawieniem. Dostosowuje słownictwo i sposób bycia chłopów z tamtego okresu, czyli z lat 1874-1912. Ja jestem usatysfakcjonowana i z pewnością sięgnę tak po pozostałe części tej rodzinnej sagi, jak i po inne książki tej pisarki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka wraca do początku opowieści o rodzinie Winnych, skupia się na młodziutkiej Broni, kiedy poznaje i zakochuje się w Antonim, pokazuje ich ślub, narodziny dzieci, jak również wyjaśnia wiele wątków, które nie ukazały się dotychczas w trylogii. Poznajemy tajemnice i historie rodziny; jak poznali się założyciele rodu, gdzie Stach nauczył się stolarki, skąd u Broni pasja do czytania, którą synową darzyła największą sympatią, czy dlaczego Roman został kaleką?  

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo ciekawy i zachęcający wstęp do trylogii. Oglądałam serial i mam w planach powieść, dzięki temu wstępowi zabiorę się za nią szybciej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiedy młody zdun Antoni Winny osiedla się w Brwinowie, w oko wpada mu młodziutka Bronia Wielichnowska. Dziewczyna ku jego radości odwzajemnia uczucia chłopaka i niedługo potem pobierają się. Mijają lata przetykane radościami i smutkami. Na świat po kolei przychodzą synowie Winnych, następnie ci dorastają i zakładają swoje rodziny. Tymczasem nad światem zawisa widmo wojny...
W Stuleciu Winnych. Początek znalazłam wszystko to co sprawiło, że zakochałam się w Stuleciu Winnych. A co dokładnie? Już wymieniam. Po pierwsze w książce spotkaliśmy świetnie zarysowane postaci. Każda z nich była niepowtarzalna i miała wiele do powiedzenia czytelnikom. I nie szkodzi, że znaliśmy ich dalsze losy. Nie raz zdarzyło się, że o jakimś fakcie z życia rodziny Winnych dowiadywałam się po raz pierwszy. Po drugie tło, które tym razem zostało opisane niezwykle plastycznie i drobiazgowo a idealnie ,,skrojone'' dialogi nie raziły swoją infantylnością i nie przyprawiały o ból głowy. Oprócz tego autorka po raz kolejny udowodniła, że potrafi pisać ciekawie i zachęcić czytelnika by pochylił się nad wykreowaną przez nią historią.
W Stuleciu Winnych. Początku odnalazłam niezwykły klimat i to ,,coś'' co sprawiło, że zakochałam się w tej serii. To książka, która wręcz idealnie dopełnia losy kolejnych pokoleń. To lektura, która nie razi ,,amatorszczyzną'''. Wszystko zostało w niej doskonale wyważone i skomponowane a to sprawiło, że jeszcze raz mogłam z przyjemnością i zaciekawieniem zagłębić się w losy rodziny Winnych. Kto jeszcze jej nie poznał powinien to nadrobić jak najszybciej. Naprawdę warto.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)