Nie zawiedź mnie, tato cz. I
Stefan Darda

Lubisz kryminały z dobrze rozwiniętym wątkiem obyczajowym i w dodatku z delikatną domieszką thrilleru psychologicznego? Czy jednak uważasz, że to już zbyt duża mieszanka wybuchowa? ?

Czasami więcej wcale nie oznacza lepiej. Jednak są książki, gdzie gatunkowy miks się sprawdza, a ,,Nie zawiedź mnie, tato" Stefana Darda jest tego najlepszym dowodem! 

Książka zaczyna się w sposób dość nieoczywisty bowiem od epilogu. Sprawia to, że tak naprawdę już od pierwszych zdań czujemy się mocno zaintrygowani, bo przecież nie codziennie w nasze ręce wpadają książki gdzie wykorzystywany jest taki zabieg. 

Podobnie jak i w przypadku pierwszego tomu warstwa obyczajowa została tutaj mocno rozwinięta. Jest sporo dialogów, przemyśleń naszego emerytowanego policjanta, całość poprowadzona została w dość spokojnym, a wręcz refleksyjnym tempie. Jednak nie jest to żadna wada, ponieważ wszystko ze sobą świetnie współgra i tworzy dość nieszablonowy kryminał od którego ciężko się oderwać. 

Autor stawia przed głównym bohaterem nie lada wyzwanie jakim jest starcie się ze swoją przeszłością. Mokryna wraca na stare śmieci, gdzie odżywają stare znajomości, relacje. Miejsce to wzbudza w nim wiele emocji i refleksji. To tutaj możemy dojrzeć hermetyczność małych społeczności, które Darda przedstawił w sposób genialny - "Małomiasteczkowe bagienko! Te układy, układziki, rzygać się chce.". Ten małomiasteczkowy, a wręcz sielski klimat bo akcja toczy się w Bieszczadach i na Podlasiu, czyli w dość malowniczych obszarach naszego kraju potęguje odczucia niepokoju, grozy i okropności zbrodni, która jest głównym elementem wątku kryminalnego tej powieści. 

Postać Mokryny, którego polubiłam już w poprzedniej części teraz zyskał moją jeszcze większą sympatię. Odbiera świat dość intensywnie o czym niejednokrotnie możemy się przekonać, jest emocjonalny, a w sytuacji w której się znalazł zachowuje się w sposób jak chyba zachowałby się każdy z nas. Jest to postać, z którą naprawdę bardzo łatwo się utożsamić, bądź zobaczy w niej po prostu kogoś bliskiego, namacalnego. Jest to bohater z krwi i kości. 

,,Nie zawiedź mnie, tato" to świetnie napisany małomiasteczkowy kryminał, który pozostawia nas z masą niewiadomych, pytań i całym bagażem emocji. Cała sprawa nad którą pracuje Mokryna niezwykle frapuje i nie mogę się doczekać, aż znów będę mogła do niej wrócić. Serdecznie POLECAM!

"Nie zawiedź mnie, tato" to powieść kryminalna napisana przez autora powieści grozy Stefana Dardę, a dokładnie pierwsza część tomu drugiego serii z Mokryną. Jest to kryminał bardzo spokojny, klimatyczny, małomiasteczkowy, z mocnym wątkiem obyczajowym. Ma w sobie też coś z thrillera psychologicznego - historia pisana jest w narracji pierwszoosobowej z perspektywy emerytowanego policjanta Zdzisława Mokryny. Postaci nieszablonowej, odbiegającej od tego, co znamy z literatury - bo Zdzisław jest zwyczajnie ludzki - czasem, a może nawet często niezdecydowany, działający pod wpływem impulsów, albo właśnie niedziałający, bo zwyczajnie nie wie jak się zachować. Każdy z nas tak z pewnością kiedyś miał, więc zachowanie Zdzisława jest bardzo nam bliskie, bardzo zrozumiałe. W tym drugim oczywiście mocno pomaga też fakt, że bohater chętnie dzieli się z nami własnymi przemyśleniami, dzięki czemu bardzo dobrze możemy go poznać. Poza kreacją postaci warto też zwrócić uwagę na klimat wieści - krążymy pomiędzy Podlasiem a Bieszczadami, miejscami dosyć odludnymi, bliski naturze, małomiasteczkowymi, gdzie wspomnienia z dzieciństwa i stare przyjaźnie zderzają się z aktualną rzeczywistością. Jest oczywiście i zbrodnia, na razie nie do końca wyjaśniona, na to trzeba będzie poczekać na część drugą, ale dobrze zawiązana, mocno frapująca i pełna bólu, pełna krzywd i zniszczonych ludzkich żyć. Całość jest dziwnie mocno zajmująca, a ta małomiasteczkowość, bliskość natury dobrze kontrastuje z ludzkimi tragediami. Coś dla fanów spokojnych, mocno podkreślających wątki obyczajowe kryminałów.