Apaszka w kwiaty jabłoni
Anna Wojtkowska-Witala ;

"Apaszka w kwiaty jabłoni" to przepiękna historia opowiadająca o przeszłości, tajemnicach,które z reguły wychodzą na jaw w najmniej oczekiwanym momencie.

 To również historia o miłości, rodzinnych więzach, sztuce wybaczania, przyjaźni i drugich szansach. Wszystko to ma miejsce w przepięknych miejscowościach takich jak Karpacz ,Pobierowo,Wrocław ,

Katowice, Kępno i Mikołów . Autorka pokazała jak los potrafi zaskoczyć i dać drugą szansę. Czasami trwa to kilka lat,ale w końcowej fazie możemy liczyć na szczęście i sukces . 

"Czasem nie warto pilnie strzec tajemnic,bo nas niszczą . Nawet te najgorsze powinny ujrzeć światło dzienne,nikt wówczas nie czuje się oszukany,wiele można sobie wyjaśnić".

Teresa Marek marzy o pracy w bibliotece. Niestety życie rzuca jej kłody pod nogi,zaczynając od coraz wyższych rachunków kończąc na ciągłym oszczędzaniu. Do tego matka postanawia wyjechać w góry i całkowicie odciąć się od Teresy i jej siostry Kasi . Nieoczekiwana informacja i skrzynka skrywająca rodzinne tajemnice,zmusza kobiety do działania. Tereska postanawia odkryć prawdę. Dziewczynie pomagać będzie szalenie przystojny Bruno,który jako przyjaciel rodziny siostry Kasi będzie chciał pomóc rozwikłać tajemnicę. Czy siostry poznają prawdę o swojej rodzinie? Dlaczego matka postanowiła uciec? Czy jest możliwość otrzymania drugiej szansy ? Czy Teresa dostrzeże wokół siebie miłość i da jej szansę ?Czy rozbita rodzina po latach odnajdzie szczęście?

"Można sporo zyskać, ale dużo i stracić. Wszystko zależy od człowieka".

Autorka zaskoczyła mnie fabułą. Dodatkowo pokazując jak jedna decyzja ,może zmienić losy i życie drugiego człowieka. Niejednokrotnie zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń,które nie powinny nas dotyczyć . Najgorsze jest to,że boimy się wyznać prawdę ,przyznać się do błędu i czekać na konsekwencję. Historia bohaterów pokazuje jak ważna jest rodzina i chęć jej posiadania , prawda pomimo tego,że boli. Czasami trzeba upaść ,aby móc ruszyć dalej...Gorąco Wam polecam tą historię. Zostaniecie wciągnięci w podróż pełną emocji,a po lekturze będziecie zadawać sobie szereg pytań ...

Teresa nie miała radosnego dzieciństwa. Jej dorosłe życie również nie należy do udanych. Jest samotna i mieszka sama w nieco zrujnowanym domu. Kiedy jej matka postanawia nagle wyjechać młoda kobieta i jej siostra są zszokowane. Niedługo potem na wierzch zaczynają wychodzić rodzinne sekrety, które rzucają nowe światło na zachowanie rodzicielki sióstr Marek. W wirze wydarzeń Teresa nie zauważa, że pewien przystojny mężczyzna staje się dla niej coraz bliższy.
Zastanawiam się od wczoraj czy nie jestem zbyt wymagająca co do przeczytanych lektur, bo często inni czytelnicy są zachwyceni konkretną książką a ja mam jakieś ,,ale''. Naprawdę! Tak było już nie raz, co pewnie już niektórzy zauważyli... Tak jest niestety tym razem... Na portalach czytelniczych czytający byli zachwyceni tą książką. Nie dostrzegali w niej żadnych wad. A ja... Nie byłam w stanie polubić ani Teresy, głównej bohaterki ani większości bohaterów pojawiających się na kartach tej książki. Teresa podobnie jak jej ojciec była typową irytującą ofiarą losu. Na dodatek zachowywała się jak jakaś mimoza... Miałam sporo zastrzeżeń co do fabuły, bo w środku przeciwności losu goniły kolejne przeciwności losu. W końcu zaczęłam się zastanawiać po co autorka co chwilę zsyłała Teresie i jej bliskich kolejną trudną życiową sytuację. Ileż można ! Nie przekonała mnie do siebie romantyczna relacja głównej bohaterki i Bruna. Nie czułam między nimi chemii. Tak naprawdę największym walorem Apaszki w kwiecie jabłoni jest przecudna okładka, bo fabuła mnie nie potrwała a większość bohaterów nie byłam w stanie polubić. Czy mogę ją polecić innym? Nie wiem. Z pewnością znajdą się czytelniczki, które będą nią zachwyceni. Ja niestety się do tego grona nie zaliczam.